ون آتین خودرو دیزل یک ون باری (Cargo) از شرکت دانگ فنگ است. آیا پیشرانه با قدرت مناسب و امکانات آن می تواند این خودرو را به یک گزینه مناسب برای خرید تبدیل کند؟
بیت ران – مجتبی اسماعیلی: ون آتین خودرو دیزل با یک پیشرانه ۲۴۰۰ سی سی دیزلی ساخت رنو – نیسان عرضه خواهد شد.
این ون ظرفیت حجمی برابر با یازده متر مکعب (یازده هزار لیتر) و ظرفیت وزنی ۱۶۰۰ کیلوگرمی دارد.
ون آتین خودرو یکی از محصولات کارگو شرکت دانگ فنگ است.
با چنین ظرفیتی این ون مناسب کاربری هایی مانند جابجایی دارو، محصولات آرایشی و بهداشتی، مرسولات فروشگاه های اینترنتی، ابزار و … است.
کابین و امکانات
داخل کابین این خودرو که ظرفیت سه سرنشین در قسمت جلو را دارد، نسبتا جذاب طراحی شده است. سرتاسر کابین از مواد پلاستیکی خشک پوشیده شده است. البته تریم های طرح کروم مات کمی از سادگی کابین کاسته اند.
طراحی کابین مدرن و به روز است. صندلی های تقریبا راحت اما سفت آن با پارچه ضخیم و خشک پوشیده شده اند.
فرمان برقی، کروز کنترل و سیستم هشدار پارک از امکانات این ون هستند، اما از مانیتور خبری نیست و تهویه مطبوع هم به صورت دستی کنترل می شود.
پیشرانه، جعبه دنده و ترمز
این خودرو از یک پیشرانه ۲۴۰۰ سی سی دیزلی خطی چهارسیلندر که ساخت رنو – نیسان است بهره گرفته است.
۱۴۷ اسب بخار قدرت و ۳۵۵ نیوتون متر گشتاور برای وزن ۲۲۰۰ کیلوگرمی این خودرو کافی به نظر می رسد.
برابر اعلام عرضه کننده این موتور استاندارد آلایندگی یورو شش را پاس می کند.
یک گیربکس شش سرعته دستی هم وظیفه انتقال قدرت را بر عهده دارد.
اما این خودرو بر خلاف بسیاری از ون ها دیفرانسیل جلو است و این موضوع باعث شده تا ترمزهای عقب هم دیسکی باشد که یک مزیت به شمار می رود.
فضای بار
این خودرو فضایی یکدست و مناسب به ظرفیت حجمی یازده متر مکعب و ظرفیت وزنی ۱۶۰۰ کیلوگرم را در اختیار کاربر قرار می دهد.
برای ایمنی بیشتر فضای کابین راننده و قسمت بار با یک دیواره جدا شده است. همچنین اطراف محفظه بار پوشش های نرمی جهت جلوگیری از آسیب دیدن مرسولات (در صورت تصادف یا تکان) نصب شده است.
اما خبری از چراغ سقفی نیست!
چنین فضایی این خودرو را به گزینه ای مناسب برای حمل کالاهای مختلف ( حجیم اما سبک) تبدیل کرده است. جابجایی بسته های دارو، لوازم بهداشتی، محصولات پستی و … از جمله کاربری های این خودرو هستند.
رقبا
رقبای این ون در بازار به شدت محدود ون های باری و مسافری، تنها به دو گزینه ون هیوندایی H350 و فیات دوکاتو که هر دو قیمت هایی بالای دو میلیارد تومان دارند محدود شده است.
به نظر می رسد این ون در صورت قیمت گذاری و همچنین ارایه خدمات پس از فروش مناسب، بتواند شانس موفقیت داسته باشد.
البته سرنوشت چنین خودروهایی در کشور ما تولبد بسیار محدود، قیمت بالا و در نتیجه واگذاری به شرکت ها یا ارگان های مختلف است. امید است که این خودرو به چنین سرنوشتی دچار نشود.
سالهاست که وانت پیکان، نیسان و مزدا نقش ون های کارگو را در کشور بازی می کنند. حال آن که این جابجایی ها در بیشتر نقاط دنیا توسط ون های باری انجام می شوند.
از طرفی هم، قیمت این محصولات چنان بالاست که نمی توان یک مالک وانت نیسان را ترغیب کرد که بیش از چهار برابر پول خودرویش را صرف خرید یک ون کند.
اینجاست که ضعف مدیریت شهری و حمل و نقل کشور با سیلی به صورتمان می کوبد.
بیشتر بخوانید: