خودروسازان برای کلاس بندی خودروها تولیدی از یک طبقه بندی استفاده می کنند که با گذشت زمان شکل گرفته است. این طبقه بندی برای وسایل نقلیه شامل ۹ دسته کاملا متفاوت از نظر کاربرد و عملکرد می شود.
بیت ران – حسین ریحانی: با پیشرفت و حرکت رو به جلو صنعت خودروسازی، خودروسازان برای پاسخگویی به نیاز مشتریان دست به کلاس بندی خودروها زده اند.
این طبقه بندی برای وسایل نقلیه سبک وزن شامل طیف وسیعی از خودروها می شود.
در ادامه همراه بیت ران باشید تا بیشتر به کلاس بندی خودروها بپردازیم.
سدان چهار در
انتخاب خودروهای سدان برای خریداران وسایل نقلیه معمولا گزینه خوبی است.
صندوق جادار با امنیت بالا و درهای پشتی برای سوار شدن راحت سایر سرنشینان جزو مزایای خودروهای سدان چهار در است.
بیشتر خودروهای لاکچری به دلیل ظاهر زیبای بدنه و راحتی بالا از نوع سدان‌های چهار در هستند.
خودروهای سدان از نظر کلاس بندی خودروها و سایز، تفاوت‌هایی بین خود دارند.
سدان‌های کوچک یا به اصطلاح ساب کامپکت همانند خودروهایی همچون هیوندای اکسنت و شورولت مترو می شوند.
با بزرگ‌تر شدن سایز به سدان‌های چهار در کامپکت مثل هوندا سیویک و فورد فوکوس می رسیم.
سدان‌های سایز متوسط همچون خودروهایی نظیر هوندا آکورد، تویوتا کمری، فورد تاروس و شورولت لومینا می شوند.
خودروهایی همانند فورد کرون ویکتوریا و بیوک LeSabre جزو سدان‌های بزرگ طبقه بندی می شوند.
تیپ دیگری از خودروهای سدان به نام سدان‌های نیمه لوکس وجود دارد که دارای قیمتی بیش از ۴۰ هزار دلار هستند.
سدان‌های لاکچری معمولا از خودروهای نیمه لاکچری ابعاد بزرگ‌تری دارند.
البته در این بین استثنا‌هایی موجود است.
کوپه‌های دو در
این نوع اتوموبیل بیشتر محبوب افراد جوان و مجرد است.
در این خودروها معمولا امکان تا کردن صندلی‌های پشتی برای دستیابی به فضای بیشتر حمل بار وجود دارد.
دسترسی به صندلی‌های ردیف عقبی این خودروها کار ساده‌ای نیست و این کار باید با خم کردن صندلی راننده و از درهای جلویی صورت گیرد.
استیش واگن
بیشتر خانواده‌های پرجمعیت معمولا تمایل به خرید خودروهایی همچون شاسی بلندها، مینی ون‌ها و یا استیشن واگن‌ها دارند.
در بیشتر کشور‌های دنیا خودروهای استیشن واگن محبوبیت بالایی بین خانواده‌های پر جمعیت دارند.
در آمریکای شمالی نیز تمایل به خرید مینی ون‌ها و امروزه خودروهای اس یو وی بالاست.
در مقایسه خودروهای استیشن واگن و شاسی بلند یا اس یو وی باید به ابعاد بزرگ شاسی بلندها، مصرف سوخت بیشتر و هندلینگ و پایداری کمتر این خودروها اشاره کرد.
در حالی که خودروهای استیشن واگن با وجود داشن فضای مشابه با آن‌ها، این ایرادها را ندارند.
در خودروهای استیشن واگن امروزی سیستم چهار چرخ محرک نیز وجود دارد.
و خودروسازانی همچون سوبارو، آئودی، ولوو و مرسدس بنز این سیستم را در خودروهای استیشن واگن خود عرضه می کنند.
خودروهای کروک یا کانورتیبل
بیشتر خودروهای کانورتیبل خودروهایی اسپرت هستند.
این موضوع به معنی عملکرد و قدرت بالای موتور، هندلینگ و پایداری مناسب و دو سرنشینه بودن خودرو است.
برخی خودروسازان نیز خودروهای کانورتیبل عادی با قیمت پایین‌تری را به بازار معرفی کرده‌اند.
خودروهای کانورتیبل عادی با ظرفیت چهار سرنشین، مانند مدل‌های فورد موستانگ، شورولت Cavalier، میتسوبیشی Eclispse Spyder و دوج اونجر، هستند.
کانورتیبل‌های لوکس نیز توسط خودروسازانی همانند بی ام و، مرسدس بنز و ولوو تولید شده‌اند.
سایر شرکت‌های خودروسازی اتومبیل‌های روباز خود رو با نام‌های مختلفی روانه بازار می کنند.
برای مثال خودروسازان ایتالیایی این تیپ خودروها را با نام اسپایدر عرضه می کنند.
مرسدس بنز نیز نام کابریولت را برای خودروهای کانورتیبل خود برگزیده است.
خودروهای اسپرت
تاریخچه خودروهای اسپرت در اصل به خودروهای روداستر اروپایی باز می گردد که هم برای استفاده روزمره استفاده می شدند و هم برای سرگرمی‌های مسابقه‌ای.
اصطلاح سدان اسپرت اصطلاحی جدید است.
سدان اسپرت به خودرو سدانی گفته می شود که عملکردی مشابه کوپه‌های اسپرت و یا خودروهای روداستر داشته باشد.
با ورود مزدا MX-5 یا مزدا میاتا در سال ۱۹۹۰ به بازار آمریکا خودروهای اسپرت با قیمت مناسب، شروع به رشد و خود نمایی کردند.
این خودرو با قیمت زیر ۲۰ هزار دلار وارد بازار شد.
مزدا با تقاضای بسیاری برای این خودرو اسپرت مواجه شد و به همین دلیل سایر سازندگان خودرو برای ساخت خودرویی نظیر میاتا به فکر افتادند.
در دهه ۹۰ میلادی بی ام و، مرسدس بنز، پورشه و میتسوبیشی خودروهای روداستر با قیمت زیر ۴۰ هزار دلار را معرفی و رونمایی کردند.
دوج وایپر و پلایموت Prowler نیز از نمونه‌های موفق فروش خودروهای اسپرت هستند.
خودروهای اسپرت لذت رانندگی بالایی به راننده می دهند و عملکرد مناسبی نیز در جابجایی‌های روزمره دارند.
قیمت بالا و سختی نگهداری از آن‌ها نیز از معایب آن‌ها به شمار می رود.
مینی ون
اگر قصد جابجایی افراد زیاد یا میزان بار زیادی را دارید، مینی ون‌ها انتخاب مناسبی هستند.
بعضی از مینی ون‌ها دارای در چهارم سمت راننده نیز هستند و برای هفت سرنشین فضای مناسبی را فراهم می کنند.
موضوع مهم در این خودروها انتخاب نوع پیشرانه است.
بهتر است در صورت موجود بودن پیشرانه بزرگ‌تر و شش سیلندر آن‌ها را به پیشرانه‌های ۴ سیلندر ترجیه داد.
پیشرانه‌های چهار سیلندر برای جابجایی افراد زیاد و یا بار بسیار، کم توان عمل می کنند.
اکثر خودروسازان مینی ون‌ها را با سیستم دیفرانسل جلو تولید می کنند.
هرچند برخی خودروسازان همانند کرایسلر در برخی مدل‌ها سیستم چهار چرخ محرک را هم برای مینی ون‌های خود عرضه می کنند.
بر اساس وب سایت Crashtest.com فورد Windstar، تویوتا سیانا و هوندا اودیسه جزو سه مینی ون امن و مستحکم بازار هستند.
در ادامه باید گفت که مینی ون‌ها پایداری و هندلینگی همانند دیگر خودروها دارند.
به علاوه مینی ون ها زاویه دید مناسبی از داخل کابین دارند.
اگر فردی هستید که با یدک کشی وسایل نقلیه مختلف مانند قایق و تریلر سر و کار دارید مینی ون‌ها به خاطر نداشتن سیستم چهار چرخ محرک گزینه مناسبی برای اینکار نیستند.
شاسی بلندها (SUV)
شاسی بلندها امروزه فروش خوبی را تجربه می کنند.
این سری خودروها بیشتر برای مقاصد آفرودی و خارج جاده‌ای ساخته می شوند اما در اکثر مواقع هیچ وقت برای آفرود از آن‌ها استفاده نمی شود.
شرکت‌های زیادی نسبت به طراحی و ساخت شاسی بلندها اقدام کرده‌اند.
برای مثال می توان به خوروهایی نظر بی ام و X5، لکسوس RX 300، مرسدس بنز ML320 و حتی مدل‌های تیونینگ شده توسط AMG اشاره کرد.
شاسی بلندها در سه سایز طبقه بندی می شوند که عبارتند از:
سایز کوچک همانند تویوتا RAV4، کیا اسپورتیج، هوندا CR-V و سوزوکی گرند ویتارا
سایز متوسط مثل بی ام و X5، مرسدس بنز M کلاس، فورد اکسپلولر، جیپ چیروکی، شورولت بلیزر، هوندا پاسپورت، تویوتا ۴Runner، لندروور دیسکاوری، لندروور دیفندر
سایز بزرگ یا فول سایز همانند تویوتا لندکروزر، لکسوس LX، تویوتا سکویا، لینکلن نویگیتور، شورولت سوبربن، شورولت تاهو و کادیلاک اسکالید
تفاوت اس یو وی و (SUV) و CUV
خودرهای شاسی بلند به دو نوع کراس اوور (CUV) و SUV نیز تفکیک می شوند.
کراس اوورها از نظر فنی خودروهای سواری هستند که ظاهر شاسی بلند دارند و معمولا پلتفرم آن‌ها روی پلتفرم خودروهای سواری توسعه یافته است.
پیشرانه این خودروها نیز معمولا با پیشرانه استفاده شده در خودروهای سواری یکسان است.
اما در اس یو وی های آفرودی پیشرانه خودرو برای استفاده آفرودی مناسب‌تر است.
پیشرانه‌های خودروهای اس یو وی معمولا گشتاور بیشتری دارند و گشتاور را در دور‌های پایین‌تری انتقال می دهند.
برای درک بهتر این موضوع به این مطلب دقت کنید که برای مثال پیشرانه تویوتا لندکروزر و FJ کروزر روی هیچ خودرو سواری استفاده نمی شود.
اما پیشرانه استفاده شده در تویوتا RAV4 در خودرو سواری کمری نیز دیده می شود.
معمولا خودرو اس یو وی مجهز به دنده کمکی است ولی در کراس اوورها چنین چیزی دیده نمی شود.
نکته دیگر در مورد خودروهای اس یو وی جدا بودن شاسی و بدنه آن‌هاست؛ دقیقا مثل کامیون‌ها و وانت‌ها.
خودروهایی مثل تویوتا لندکروزر، تویوتا پرادو و پاژرو از این نوع سیستم شاسی و بدنه استفاده می کنند.
در کراس اوورها جدا بودن شاسی و بدنه دیده نمی شود.
البته این موضوع در تمامی خودروهای اس یو وی صدق نمی کند و اس یو وی هایی مثل پورشه کاین و مرسدس بنز GLS از شاسی و بدنه یکپارچه استفاده می کتد.
پیکاپ تراک و وانت‌های غول پیکر
پیکاپ تراک‌ها بازار داغی در آمریکای شمالی دارند.
نسخه‌های چهار در این خودرو امکان سوار شدن پنچ سرنشین را فراهم می کنند.
نسخه‌های استاندارد دیفرانسل عقب در صورت بارگیری زیاد عملکرد چندان مناسبی در سطوح یخ زده و برفی ندارند.
برخی نسخه‌ها با پیشرانه‌های ۸ یا ۱۰ سیلندر نیز عرضه می شوند که توانایی یدک کشی بالاتری نیز دارند.
پیکاپ‌های فول سایز چهار چرخ محرک یا محرک عقب، مصرف سوختی حدود ۱۵ لیتر در هر صد کیلومتر دارند.
ون
اگر قصد از خرید خودرو جابجایی بار یا وسایل زیاد یا حتی افراد زیادی است خرید یک ون فول سایز تنها آپشن پیش روست.
این خودروها در نسخه‌های بدون پنچره نیز قابل سفارش هستند.
حتی در برخی نسخه‌ها قابلیت حمل ۱۵ سرنشین نیز وجود دارد.
این خودروهای دیفرانسیل عقب، با بهره گیری از پیشرانه‌های قدرتمند ۱۰ یا ۸ سیلندر توانایی حمل بار و یدک کشی بالایی نیز دارند.
هاچبک
خودروهای هاچبک جرو طبقه بندی محبوبی از خودروها هستند.
در این دسته از خودروها فضای صندوق عقب با اتاق خودرو یکپارچه است و در صندوف عموما رو به بالا باز می شود.
در این خودروها می توان با خواباندان صندلی‌های ردیف عقب فضای صندوق را تا حد زیادی افزایش داد.
گاهی اوقات تولید کنندگان اتومبیل‌های هاچبک برای افزایش فضای بار صندوق عقب ناچار به کاهش فضای پای سرنشین‌های عقب می شوند.
برخی از خودروسازان یک دسته بندی از خودروهای هاچبک با نام HotHatch را به بازار معرفی می کنند.
این دسته از هاچبک‌ها از پیشرانه‌های قدرتمند‌تری استفاده می‌کنند و عملکرد فنی بسیار خوبی دارند.
از این قبیل خودروها می توان به هوندا سیویک تایپ R، فولکس واگن گلف GTi و رنو مگان RS نام برد.
سوپر اسپرت
واژه سوپر اسپرت به خودروهایی گفته می شود که عملکرد فنی شگفت انگیزی داشته باشند، در حالی که اجازه تردد در خیابان را دارند.
حجم پیشرانه در این خودروها بالاست و از توربوشارژرهایی با فشار بوست بالا در پیشرانه‌های هشت یا ده سیلندر و یا حتی ۱۲ سیلندر این خودروها استفاده می شود.
حداکثر سرعت این خودروها نیز به راحتی به بالای ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت می رسد.
نکته ویژه راجع به این کلاس که در بیشتر این خودروها صدق می کند، محدود بودن تولید آن‌ها است.
قیمت این خودروها نیز معمولا بالای ۱ میلیون دلار است.
میکروکار
میکروکار‌ها کوچک‌ترین و جمع و جور‌ترین اتومبیل‌ها هستند.
حجم پیشرانه این خودروها عموما زیر ۷۰۰ سی سی است.
این خودروها بیشتر برای جابجایی در شهرهای بزرگ استفاده می شوند و در بزرگراه‌ها دیده نمی شوند.
نمونه‌های تمام الکتریکی نیز در میان میکرو کارها دیده می شوند.
بیشتر بخوانید:
انواع مکمل‌های سوخت را بشناسید
با انواع شاسی خودرو آشنا شوید
شرکت های خودروسازی رقیب در جهان کجای کارند؟
منبع: smartmotorist