سریع ترین قطار های جهان را بشناسید؛ پرواز بدون بال

سریع ترین قطار های جهان از خاور دور تا صحرای عربستان و شمال آفریقا مسافران را از پروازهای کوتاه مدت بی نیاز کرده اند. اما سریع ترین قطارها در کدام کشورها چه شهرهایی را بهم متصل می کنند؟

بیت ران – الهام زهره وند: از آنجایی که جهان با تغییرات اقلیمی مواجه است، پروازهای کوتاه مدت برای بسیاری از مسافران جذاب به نظر نمی رسند. پدیده flygskam (شرم پرواز) که از اسکاندیناوی آغاز شده است، در حال حاضر الهام بخش بسیاری از مسافران است تا وابستگی خود را به خطوط هوایی کاهش دهند.

تا زمانی که کسی خلاف آن را ثابت کند، راه آهن پرسرعت موثرترین جایگزین سفرهای هوایی در مساقت های تا ۱۱۰۰ کیلومتر (۷۰۰ مایل) است.

جابجایی مسافران با قطار بین مراکز شهر با سرعت ۲۹۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۰ مایل در ساعت) یا بیشتر، ترکیبی قانع کننده از سرعت و راحتی را ارائه می دهد.

توانایی ریل در جابجایی سریع تعداد زیادی از افراد، آن را بسیار کارآمدتر از مفاهیم اثبات نشده و کم ظرفیت مانند هایپرلوپ می کند.

کدام کشورها قطار سریع السیر دارند؟

از دهه ۱۹۸۰، صدها میلیارد دلار در راه‌آهن‌های جدید پرسرعت و پرظرفیت در سراسر اروپا و آسیا سرمایه‌گذاری شده است. این تحول توسط شرکت ژاپنی Shinkansen و Train a Grand Vitesse (TGV) در فرانسه آغاز شده است.

در دهه گذشته، چین با ایجاد یک شبکه راه آهن جدید به طول ۳۸ هزار کیلومتر که تقریبا به هر گوشه از آن کشور می رسد، به رهبر بلامنازع جهان در بخش حمل و نقل ریلی تبدیل شده است.

اسپانیا، آلمان، ایتالیا، بلژیک و انگلیس در حال گسترش شبکه اروپایی با کشورهای دیگری هستند که انتظار می رود این تلاش تا دهه ۲۰۳۰ ادامه داشته باشد.

در سال ۲۰۱۸، آفریقا اولین راه آهن سریع السیر خود را با افتتاح خط البراق در مراکش راه اندازی کرد و به نظر می رسد مصر تا قبل از پایان دهه ۲۰۲۰ به این باشگاه بپیوندد.

در جاهای دیگر جهان، کره جنوبی، عربستان سعودی و تایوان مسیرهای پرسرعت ایجاد کرده‌اند و هند، تایلند، روسیه و ایالات متحده از جمله کشورهایی هستند که متعهد به ساخت راه‌آهن‌های جدید شده اند تا قطارها با سرعتی بسیار بالا بین شهرهای بزرگ حرکت کنند؛ سرعتی بیش از ۲۵۰ کیلومتر در ساعت (۱۵۵ مایل در ساعت).

اما در سال ۲۰۲۲ با سریع ترین قطارهای جهان به کجا می توان سفر کرد؟

۱: مگلو شانگهای – ۴۶۰ کیلومتر در ساعت/۲۸۶ مایل در ساعت (چین)

سریع‌ترین قطار عمومی جهان نیز منحصربه‌فرد است؛ این تنها راه ارتباطی در جهان است که در حال حاضر مسافران را با استفاده از شناور مغناطیسی (Maglev) به جای چرخ‌های فولادی معمولی روی ریل‌های فولادی حمل و فرودگاه پودونگ شانگهای را به ایستگاه جاده لانگ یانگ در مرکز شهر متصل می کند.

حداکثر سرعت تجاری این قطار ۴۶۰ کیلومتر در ساعت است و سفر ۳۰ کیلومتری را تنها در هفت و نیم دقیقه تکمیل می کند.

بر اساس فناوری آلمانی، قطارهای Maglev در امتداد یک مسیر بالاتر از خط آهن پرواز می کنند و آهنرباهای قدرتمند یک سواری فوق العاده نرم و بدون اصطکاک را فراهم می کنند.

با استفاده از تجربه به دست آمده از بیش از یک دهه فعالیت منظم، چین اکنون قطارهای Maglev خود را با سرعت ۶۰۰ کیلومتر در ساعت (۳۷۳ مایل در ساعت) توسعه داده است و برنامه های بلندپروازانه ای برای شبکه ای از Maglev ها، از جمله خط بین شانگهای و هانگژو دارد.

۲: CR400 ‘Fuxing – با ۳۵۰ کیلومتر در ساعت/۲۱۷ مایل در ساعت (چین)

چین علاوه بر داشتن طولانی‌ترین شبکه خطوط پرسرعت در جهان، اکنون سریع‌ترین قطارهای برنامه‌ریزی شده روی کره زمین را دارد.

قطارهای “CR400 Fuxing” با حداکثر سرعت تجاری ۳۵۰ کیلومتر در ساعت (۲۱۷ مایل در ساعت) حرکت می کنند، اما در آزمایش با موفقیت به سرعت ۴۲۰ کیلومتر در ساعت (۲۶۰ مایل در ساعت) رسیده اند.

قطارهای فاکسینگ از نسل‌های قبلی قطارهای سریع‌السیر که مبتنی بر فناوری وارداتی از اروپا و ژاپن بودند، ساخته شده‌اند.

این خانواده شگفت‌انگیز از قطارها، با طول حداکثر ۱۶ خودرو و با حداکثر ظرفیت ۱۲۰۰ مسافر، دارای ویژگی‌های جدیدی از جمله بازی روی صندلی، نمایشگرهای شیشه‌ای هوشمند، شارژ دستگاه‌های بی‌سیم، «کابین‌های هوشمند» و حتی انواع طراحی‌شده برای شرایط آب و هوایی متفاوت و عملکرد مستقل است.

سریع ترین انواع CR400 در حال حاضر در مسیرهای اصلی پکن-شانگهای-هنگ کنگ و پکن- هاربین تردد می کنند.

۳: ICE3 – با ۳۳۰ کیلومتر در ساعت/۲۰۵ مایل در ساعت (آلمان)

برند معروف جهانی InterCity Express آلمان (ICE) خانواده بزرگی از قطارهای سریع را پوشش می دهد که در مسیرهای مختلف مستقر هستند.

با این حال، سریعترین عضو خانوادهWhite Worm ” ICE3 ” – کرم سفید – با سرعت ۳۳۰ کیلومتر در ساعت (۲۰۵ مایل در ساعت) است که از سال ۱۹۹۹ در دسترس بوده است. از سال ۲۰۰۲، زمان سفر بین دو شهر را از دو ساعت و ۳۰ دقیقه به تنها ۶۲ دقیقه کاهش داده است.

سرعت کار معمولی کرم سفید ۳۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۶ مایل در ساعت) است، اما ICE3 مجاز است در زمان های حرکت با تاخیر تا ۳۳۰ کیلومتر در ساعت حرکت کند.

حداکثر سرعت این قطار ۳۶۸ کیلومتر در ساعت (۲۲۹ مایل در ساعت) است که در حرکت های آزمایشی به دست آمده. کلید موفقیت عملکرد ICE3 شانزده موتور الکتریکی است که در سراسر قطار هشت واگنی توزیع شده است و ۱۱۰۰۰ اسب بخار نیرو تولید می کند.

ناوگان ICE3 در سراسر آلمان فعالیت می کند و شامل قطارهایی برای مسیرهای بین المللی است که شهرهای بزرگ آلمان را به پاریس، آمستردام و بروکسل متصل می کند.

این طرح همچنین اساس خانواده قطارهای سریع السیر زیمنس “Velaro” را تشکیل می دهد که برای نسل دوم قطارهای بین المللی خود به اسپانیا، روسیه، ترکیه، چین و یورواستار فروخته شده است.

۴: TGV – با ۳۲۰ کیلومتر در ساعت/۱۹۸.۵ مایل در ساعت (فرانسه)

فرانسه دارنده طولانی مدت رکورد سرعت جهانی قطارهای معمولی است که در ۳ آوریل ۲۰۰۷ با سرعت خیره کننده ۵۷۴.۸ کیلومتر در ساعت (۳۵۷ مایل در ساعت) ثبت شد، با سرعت ۱۵۰ متر در ثانیه که تقریباً دو برابر حداکثر برنامه ریزی شده معمولی است. Train a Grand Vitesse یا همان (TGV) در سرتاسر جهان به عنوان پیشگام فناوری راه آهن پرسرعت شناخته می شود.

اولین شبکه اختصاصی پرسرعت اروپا هنوز هم شناخته شده ترین و موفق ترین آن است که فراتر از مرزهای فرانسه گسترش پیدا می کند. صنعت راه‌آهن فرانسه از زمان جنگ جهانی دوم به‌تدریج مرزهای امکان‌پذیر با قطارهای معمولی را جابجا کرده است و رکوردهای موجود را در سال‌های ۱۹۵۵ (۳۳۱ کیلومتر در ساعت)، ۱۹۸۱ (۳۸۰ کیلومتر در ساعت) و ۱۹۹۰ (۵۱۵.۳ کیلومتر در ساعت) شکسته است.

امروزه خطوط پرسرعت از پاریس به لیون، مارسی، بوردو، نانت، استراسبورگ، لیل، بروکسل و لندن با قطارهایی با سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت در برخی مسیرها می‌روند. در طول ۴۰ سال گذشته، قطارها در طول چندین نسل با گسترش شبکه تکامل یافته اند.

TGV های نارنجی نمادین دهه ۱۹۸۰ جای خود را به قطارهای پیشرفته تر «دوپلکس» با ظرفیت بالا داده اند که قادر به تردد در کشورهای همسایه از جمله آلمان، سوئیس و اسپانیا هستند.

راه‌آهن پرسرعت نیز یک موفقیت بزرگ صادراتی است، زیرا فناوری TGV در ۳۰ سال گذشته به اسپانیا، کره جنوبی، تایوان، مراکش، ایتالیا و ایالات متحده فروخته شده است.

۵: JR East E5 – با ۳۲۰ کیلومتر در ساعت/۲۰۰ مایل در ساعت (ژاپن)

ژاپن در سال ۱۹۶۴ مفهوم راه‌آهن پرسرعت جدید را به جهان معرفی کرد و همچنان به عنوان یک رهبر جهانی، مرزهای سرعت، ظرفیت و ایمنی را در خطوط شینکانسن خود جابجا می‌کند.

در حالی که اکثر Shinkansen ها، در حال حاضر با حداکثر سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۶ مایل در ساعت) کار می کنند، E5 “قطارهای گلوله” خطوط راه آهن شرق ژاپن (JR East) با سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت (۲۰۰ مایل در ساعت) در Tohoku Shinkansen که از شمال توکیو امتداد دارد به شین-آوموری حرکت می کند.

هر قطار دارای ۷۳۱ صندلی و ۳۲ موتور القایی الکتریکی است که ۱۲ هزار و ۹۰۰ اسب بخار قدرت دارد. E5 ها که از آلیاژ آلومینیوم سبک وزن ساخته شده اند، دارای “تعلیق فعال” هستند که به آنها اجازه می دهد پیچ ها را با سرعت های بالاتر رد کنند.

دماغه‌ی فوق‌العاده‌ بلند لوکوموتیوهای این قطار برای کاهش صدا در هنگام ورود قطارها به تونل‌ها با سرعت بالا طراحی شده است.

این قطار در سال ۲۰۱۱ معرفی شد. ۵۹ قطار ا زاین نوع ساخته شد و از سال ۲۰۱۶ نیز از آنها در شمال آئوموری در هوکایدو استفاده شده است که توسط تونل ۵۴ کیلومتری (۳۳.۵ مایلی) زیر دریای سیکان در زیر تنگه سوگارو به جزیره اصلی هونشو ژاپن متصل می شود.

۶: “البراق” با ۳۲۰ کیلومتر در ساعت / ۱۹۸.۵ مایل در ساعت (مراکش)

اولین و تا کنون تنها راه آهن پرسرعت اختصاصی آفریقا در نوامبر ۲۰۱۸ افتتاح شد که شهر بندری طنجه را به کازابلانکا در مراکش متصل می کند.

«البراق» که برگرفته از نام اسبی است که پیامبر اسلام را به معراج برد، اولین مرحله از شبکه پرسرعت ۱۵۰۰ کیلومتری (۹۳۰ مایلی) کشور مراکش است.

این قطار که از قطارهای برقی دو طبقه TGV Euroduplex ساخت فرانسه است تا سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت (۲۰۰ مایل در ساعت) در یک خط جدید اختصاصی ۱۸۶ کیلومتری (۱۱۶ مایلی) بین طنجه و کنیترا کار می کنند.

این پروژه ۲ میلیارد دلاری همچنین شامل ارتقاء ۱۳۷ کیلومتری (۸۵ مایلی) موجود بین رباط و کازابلانکا برای سرعت‌های بالاتر بود و زمان پایان سفر را از ۴ ساعت و ۴۵ دقیقه به تنها ۲ ساعت و ۱۰ دقیقه کاهش داد.

هنگامی که خط جدید پیشنهادی به کازابلانکا ساخته شود، زمان سفر به ۹۰ دقیقه کاهش پیدا می کند.

البراق رکورد سرعت ریل آفریقا را نیز در اختیار دارد؛ در طول آزمایش های پیش از خدمت در سال ۲۰۱۷، یکی از ۱۲ قطار ساخت آلستوم در خط جدید، به سرعت ۳۵۷ کیلومتر در ساعت (۲۲۲ مایل در ساعت) رسید. و این یعنی بیش از دو برابر سریع ترین قطارهایی که در حال حاضر در قاره آفریقا اجرا می شود.

۷: AVE S-103 – با ۳۱۰ کیلومتر در ساعت/۱۹۳ مایل در ساعت (اسپانیا)

اسپانیا در سال ۱۹۹۲ با استفاده از فناوری TGV وارد شده از فرانسه، به باشگاه پرسرعت ها پیوست. از آن زمان، قطارهای فوق سریع خود را توسعه داده و طولانی ترین شبکه خطوط اختصاصی راه دور اروپا را ساخته است که از مادرید به سویا، مالاگا، والنسیا، گالیسیا و بارسلونا حرکت می کند.

AVE، مخفف Alta Velocidad Espana (اسپانیایی با سرعت بالا) معمولاً با حداکثر سرعت تجاری ۳۱۰ کیلومتر در ساعت (۱۹۳ مایل در ساعت) عمل می کند. غرور ناوگان قطارهای S-102 Talgo و S-103 Velaro هستند که دومی از بستگان قدرتمندتر ICE3 آلمان است.

S-103 با حداکثر سرعت ۳۵۰ کیلومتر در ساعت (۲۱۷ مایل در ساعت) و با ظرفیت ۴۰۴ صندلی، خدمات مشترکی را با قطارهای سریع السیر تالگو S-102 را بین دو شهر بزرگ اسپانیا به اشتراک می گذارد.

در جولای ۲۰۰۶ یک S-103 رکورد سرعت ریلی اسپانیا را با سرعت ۴۰۴ کیلومتر در ساعت (۲۵۱ مایل در ساعت) به ثبت رساند. این عدد در آن زمان یک رکورد جهانی برای قطار مسافربری تجاری اصلاح نشده بود.

برای چندین دهه، راه‌آهن‌های اسپانیا به دلیل سرعت کم و تأخیرهای طولانی شهرت داشتند، اما طی ۳۰ سال گذشته AVE در سراسر کشور سفرهای طولانی‌مدت را متحول و با گسترش شبکه برای دسترسی به تمام نقاط اسپانیا، انقلاب کرده است.

۸: KTX با ۳۰۵ کیلومتر در ساعت / ۱۹۰ مایل در ساعت (کره جنوبی)

از سال ۲۰۰۴، کره جنوبی به سرعت شبکه راه‌آهن‌های پرسرعت خود را گسترش داد و خطوط کلاسیک را دور زد، جایی که زمین‌های سخت و ناهموار زمان سفر را کند و غیررقابتی می‌کرد.

با شروع مسیر سئول-بوسان در سال ۲۰۰۴، قطارهای KTX می توانند تا ۳۳۰ کیلومتر در ساعت (۲۰۵ مایل در ساعت) حرکت کنند، اگرچه حد معمول ۳۰۵ کیلومتر در ساعت (۱۹۰ مایل در ساعت) است. قطارهای نسل اول KTX-I مبتنی بر فناوری TGV فرانسه، زمان سفر سئول-بوسان را از چهار ساعت به تنها دو ساعت و ۱۵ دقیقه یعنی نصف، کاهش داده است.

کره جنوبی یکی از تنها چهار کشور در جهان است که همراه با فرانسه، ژاپن و چین قطاری با سرعت بیش از ۴۲۰ کیلومتر در ساعت (۲۶۰.۴ مایل در ساعت) توسعه داده است. نسل جدید نمونه اولیه HEMU-430X در سال ۲۰۱۳ به سرعت ۴۲۱.۴ کیلومتر در ساعت رسید و رکورد قبلی سرعت ریل کره ای، معادل ۳۵۲.۴ کیلومتر در ساعت را که توسط نسل دوم قطار KTX HSR-350x ثبت شده بود، شکست.

جدیدترین قطارها از فناوری بومی استفاده می کنند و دارای کابین های آب بندی شده تحت فشار و شیشه های سه جداره برای کاهش صدا و از بین بردن آزار مسافران در بسیاری از تونل ها هستند.

با حداکثر دو حرکت در هر ساعت در مسیرهای اصلی و قطارهایی به طول حداکثر ۲۰ خودرو، KTX یک سیستم حمل و نقل انبوه پرسرعت است که صدها میلیون مسافر را در سال حمل می کند. قطارهای KTX همچنین سئول را به گوانگجو، موکپو و یئوسو در جنوب کشور و گانگنونگ در شمال شرقی کره جنوبی متصل می‌کند، که دومی برای خدمت به شهر میزبان بازی‌های المپیک زمستانی پیونگ چانگ در سال ۲۰۱۸ ساخته شده است.

۹: Trenitalia ETR1000 با ۳۰۰ کیلومتر در ساعت/۱۸۶ مایل در ساعت (ایتالیا)

قطارهای تندرو خیره کننده Frecciarossa (فلش/پیکان قرمز) راه آهن دولتی ایتالیا در سال ۲۰۱۷ به عنوان پاسخی به رقیب خصوصی جدید معرفی شد.

آنها که برای حداکثر سرعت ۴۰۰ کیلومتر در ساعت (۲۵۰ مایل در ساعت) طراحی شده اند، با طراحی ساده فلش مانند، توان خروجی ۱۰ هزار اسب بخار را دارند.

اگرچه این قطار برای حداکثر سرعت ۳۶۰ کیلومتر در ساعت در خدمات مسافری مجاز بود، اما یک قطار در آزمایشی در سال ۲۰۱۶ به سرعت ۳۹۴ کیلومتر در ساعت (۲۴۵ مایل در ساعت) دست یافت.

قطارهای ۲۰۰ متری دارای ۴۵۷ صندلی در چهار کلاس هستند که شامل کلاس های راحت استاندارد، بیزینس، ممتاز و درجه یک و کامل می‌شود، که کلاس آخر تنها ۱۰ صندلی راحت دارد و سرویس های شامل این بلیت را به مسافر ارائه می دهد.

خدمات پیکان قرمز در سراسر شبکه پرسرعت T شکل ایتالیا، تورین، میلان و ونیز را در شمال به بولونیا، فلورانس، رم و ناپل در مرکز و جنوب این کشور متصل می‌کند.

برنامه‌های حرکت تجاری معمولی این قطار تنها به حداکثر سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۶ مایل در ساعت) نیاز دارند، اما حتی این مورد نیز تحولی در سفرهای بین شهری در ایتالیا ایجاد کرده است، و سهم بازار راه‌آهن از مسیرهای کلیدی مانند میلان-رم را به میزان قابل توجهی افزایش داده و به انحلال اخیر شرکت هواپیمایی ملی ایتالیا – آلیتالیا کمک کرده است!

پس از آزمایش‌های گسترده در دو سال گذشته، راه آهن دولتی ایتالیا در سال ۲۰۲۲ با TGV های فرانسوی در مسیر میلان-پاریس رودررو خواهد شد. و با توسعه قطار پر سرعت ایتالیا قطارهای پیکان قرمز جایگزین قانع کننده ای برای TGV های قدیمی خواهند بود.

دسته دیگری از فلش‌های قرمز ایتالیا به اسپانیا تحویل داده می‌شوند، جایی که آنها با سرویس‌های داخلی AVE و Ouigo Espana در مسیرهای پرسرعتی که از مادرید حرکت می‌کنند، رقابت خواهند کرد.

۱۰: راه آهن سریع السیر حرمین با ۳۰۰ کیلومتر در ساعت / ۱۸۶ مایل در ساعت (عربستان)

گرمای خفه کننده و طوفان های شن به عنوان محیط ایده آل برای قطارهای الکتریکی پرسرعت پیشرفته شناخته نمی شوند، اما راه آهن سریع السیر حرمین عربستان سعودی (HHR) ، شهرهای مقدس مکه و مدینه را با سرعت ۳۰۰ کیلومتر در ساعت (۱۸۶ مایل در ساعت) به یکدیگر متصل می کند.

با استفاده از ۳۵ قطار تالگو ساخت اسپانیا که به طور ویژه برای بیابان هایی در دمای ۵۰ درجه سانتیگراد (۱۲۲ فارنهایت) توسعه پیدا کرده و به روز شده اند، سفر ۴۵۰ کیلومتری (۲۷۹ مایلی) فقط دو ساعت طول می کشد.

هر قطار دارای ۱۳ واگن با ظرفیت ۴۱۷ مسافر در کلاس اقتصادی یا تجاری است و HHR ظرفیت ۶۰ میلیون مسافر در سال را دارد.  در زمان اوج ازدحام جمعیت در طول حج تمتع سالانه مکه، که طی آن بیش از دو میلیون مسلمان از اماکن مقدس این شهر بازدید می کنند، مورد استفاده قرار می گیرد.

از زمانی که HHR در سال ۲۰۱۸ افتتاح شد، روشی محبوب برای سفر بین مدینه و مکه شده است، جای تعجب نیست که سفر جاده ای بین مکه و مدینه تا ۱۰ ساعت طول می کشد.

بیشتر بخوانید:

قطار آویخته آلمان ۱۲۰ ساله شد؛ با این شاهکار مهندسی آشنا شوید

آغاز به کار سریع‌ ترین قطار جهان در چین / ۳۰ کیلومتر در ۷ و نیم دقیقه!

بزرگترین ایستگاه قطار جهان ؛ ۱۲ ایستگاه بزرگ راه آهن را بشناسید

اولین خط ریلی انرژی خورشیدی جهان در انگلیس آغاز به کار کرد

منبع: سی ان ان