شرکت داچیا و راه تحول آن / تجربه هایی برای شرکت های ایرانی

تاریخچه و محصولات شرکت داچیا در رومانی نشان از تدبیر برای پشرفت است.

بیت ران – امین آزاد: یکی از عجایب جنگ سرد این بود که برخی شرکت های غربی در تیره ترین شرایط سیاسی هم می توانستند با برخی شرکت های بلوک شرق کار کنند.

مثلا محصولات فیات در کارخانه آوتوواز روسیه به اسم لادا تولید می شد، که معروف ترین آن مدل لادا ۲۱۰۳ یا فیات ۱۲۴ بود.

این اتفاق در رومانی هم می افتاد و محصولات رنو با اسامی متفاوت در کارخانه داچیا رومانی تولید می شدند.

بگذریم که کیفیت نمونه شرقی از کیفیت نمونه غربی اش کمتر بود.

چیزی شبیه اتفاقی که چند دهه است در صنعت خودروی ایران روی می دهد.

پس از اتمام جنگ سرد آن حمایت گسترده دولتی از این شرکت ها کم رنگ شد.

خودرو های غربی وارد بازار بلوک شرق شدند.

اینجا بود که شرکت هایی مانند داچیا اگر راهی پیدا نمی کردند از میان می رفتند.

البته داچیا راهی مناسب پیدا کرد و زیر مجموعه شرکتی شد که زمانی خودروهایش را با اسم خودش مونتاژ می کرد.

شروع به کار داچیا

شرکت داچیا در سال ۱۹۶۶ به کمک شرکت رنو در شهر colibasi رومانی تاسیس شد.

و در سال ۱۹۶۸ کارخانه اصلی آن ساخته شد.

این شرکت ابتدا طرح‌های پایه مدل رنو ۱۲ را خریداری کرد.

همچنین تصمیم گرفت تا مدل رنو ۸ که بعدها به داچیا۱۱۰۰ معروف شد را تحت لیسانس رنو تولید کند.

از سال ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۲ حدود ۳۶ هزار دستگاه از این خودرو تولید شد.

این خودرو به دلیل داشتن یک موتور ۱۱۰۰ سی سی چندان خودروی قوی نبود.

داچیا۱۱۰۰ تنها ۵۰ اسب بخار قدرت داشت.

شرکت داچیا هم البته به دنبال تولید خودروهایی با توجه به نیاز طبقه کارگری رومانی و کشورهای کمونیستی بود.

برای همین رنو ۸ بهترین گزینه بود.

رنو ۱۲ نقش اول داچیا

در سال ۱۹۶۹ اولین مدل DACIA 1300 در نمایشگاه خودروی پاریس و بخارست به نمایش گذاشته شد.

این مدل تا پایان جنگ سرد اصلی ترین خودروی شرکت داچیا ماند.

خودرویی که براساس خودروی رنو ۱۲ ساخته شده بود.

شاید اگر بخواهیم مقایسه کنیم، همان نقشی را که پژو ۴۰۵ در ایرانخودرو دارد، روزگاری رنو ۱۲ برای داچیا داشت.

برپایه این مدل بود که داچیا تا سال ۱۹۹۹ شروع به طراحی مدل های مختلفش کرد.

در اوایل سال ۱۹۷۰ چند مدل شامل ۱۳۰۱، L1300 و ۱۳۰۰ لوکس تولید شد که مدل های اختصاصی برای رومانی در آن زمان بود.

در سال ۱۹۷۵ مدل استیشن ۱۳۰۰F و آمبولانس و وانت ۱۳۰۲ به بازار عرضه  شدند.

با رونق گرفتن و مطرح شدن نام داچیا در کشورهای کمونیستی این شرکت محصولات خود را از یوگسلاوی تا آمریکای لاتین صادر می کرد.

با این همه سران حزب کومونیست خواستار خودرویی لوکس تر برای مدیران ارشد بودند.

برای همین در سال ۱۹۷۸ مدیران داچیا براساس مدل رنو ۲۰ شروع به تولید داچیا ۲۰۰۰ کردند.

این مدل فقط در رنگ های آبی تیره و مشکی تولید می شد.

تولید این محصول محدود و تنها برای اعضای ارشد حزب کومونیست بود.

بدشانسی داچیا در بازارهای غربی

سال ۱۹۷۹ مدل restyled 1310 با طرحی جدید در نمایشگاه خودروی بخارست رونمایی شد.

این مدل دارای چهار چراغ در جلو و نیز چراغ های بزرگتری نسبت به مدل های دیگر در عقب بود.

restyled 1310 دارای طراحی داخلی جدیدتری نسبت به رنو ۱۲ مدل ۱۹۷۵ بود.

در اواخر سال ۱۹۷۹ به بازار عرضه شد.

این محصول در انگلستان به نام dacia denem شناخته شد.

در انگلیس دارای گیربکس ۵ سرعته و شیشه های برقی و رینگ آلومینیومی می شد که برای آن بسیار قابل قبول بود.

اما در برابر خودروهای ژاپنی و کره ای و مشتریان سخت گیر انگلیسی شانس فروش خوبی نداشت.

پس از انگلستان داچیا به سراغ بازار کانادا هم رفت تا این بار شانس خود را در یک بازار دیگر خارج از بلوک غرب امتحان کند.

اما در کانادا هم سرنوشت انگلستان منتظرش بود.

در سال ۱۹۸۱ مدل اسپرت دو در dacia 1310 و مدل dacia 1410 که قیافه بهتری نسبت به خودروهای شرقی داشت و برای جوانان آن زمان جذاب بود وارد بازار شد.

این خودروها با توجه به بسته بودن بازار و رسانه ها در جنگ سرد توانستند در بازار بلوک شرق در نبود رقیب های غربی گزینه های جذابی باشند.

پس از انقلاب رومانی

پس از انقلاب ۱۹۸۹ رومانی، داچیا مدل ۱۳۲۰ را در سال ۱۹۹۱ به عنوان dacia 1325 liberta یا خودروی آزادی تولید کرد.

محصول همان داچیا ۱۳۰۰ بود که البته طراحی بدنه اش کمی شبیه محصولات شرکت فولکس واگن شده بود.

در سال ۱۹۹۴ تولید dacia nova با طراحی مهندسان رومانی و بدون دخالت رنوی فرانسه انجام شد.

شروع این پروژه از سال ۱۹۸۳ آغاز شده بود و شباهت زیادی به رنو ۱۱ و پژو ۳۰۹ داشت.

این خودرو با توجه به نواقصی که مخصوصا در بدنه و نشت آب به داخل اتاق داشت، با استقبال خوبی روبرو نشد.

برای همین پس از بهبود کیفیت و رفع نواقص اتاق در سال ۱۹۹۶، بیشتر در خود رومانی به فروش رفت.

تولد سی سالگی

در سال ۱۹۹۸ داچیا در حالی تولد ۳۰ سالگی خود را جشن می گرفت که در مجموع ۲ میلیون دستگاه خودرو در مدل های مختلف تولید کرده بود.

اما از میان این مدل ها تنها داچیا ۱۳۰۰ موفق بود که روی رنو ۱۲ توسعه یافته بود.

این مدل هر سال با کمی تغییر و با اسامی جدید تولید می شد.

پس از شکست طرح داچیا نوا و قدیمی شدن طرح داچیا ۱۳۰۰ و از دست دادن بازار، شرکت داچیا به ورشکستگی نزدیک می شد.

اما به ناگاه طرح خرید ۹۹ درصدی سهامش توسط رنو روح تازه ای به این شرکت داد.

این شرکت در سال ۱۹۹۹ به گروه رنو پیوست به شرطی که برند ملی آن باقی بماند.

پس از این خرید، با اصلاحاتی، داچیا نوا با نام داچیا سولنزا وارد بازار شد.

با این محصول داچیا توانست بخشی از بازار از دست رفته را بدست آورد.

ولی همچنان راه درازی باقی مانده بود.

برای توسعه داچیا بسیاری از خطوط قدیمی متحول شد.

روح جدید مدیریتی و کیفی در این شرکت توسط رنو نیسان دمیده شد.

واحد طراحی این شرکت به مرکز تحقیقات رنو در پاریس به نام تکنو سنتر انتقال یافت.

در این مرکز مهندسان داچیا در کنار مهندسان رنو، طراحی خودرو لوگان که در ایران تندر ۹۰ نامید می شود، را شروع کردند.

موفقیت لوگان

ابتدا قرار بود لوگان توسط داچیا برای بازار اروپای شرقی عرضه شود.

ولی این خودرو با استقبال فراوان مواجه شد.

برای همین  فروش این خودرو در بازار اروپای غربی با قیمت ۶ هزار و ۷۰۰ یورو آغاز شد.

قیمت خودرو نسبت به اندازه آن در بازار اروپا از تمامی خودروهای بازار ارزان تر بود.

و چون این محصول توسط نمایندگی های رنو در اروپا به فروش می رسید، توانست اعتماد مشتریان را جلب کند.

تقاضا آنقدر بالا رفت که برای خرید خودرو مشتریان باید چندین ماه منتظر می مانند.

پس از این موفقیت ها تغییر ساختار داچیا کامل تر شد.

مرکز مهندسی رنو در رومانی در سال ۲۰۰۶ راه اندازی شد.

این مرکز با استخدام ۲۵۰۰ مهندس کار خود را شروع کرد.

پس از موفقیت لوگان، شرکت داچیا مدل های دیگری هم برپایه پلت فرم لوگان که با نام ایکس ۹۰ شناخته می شود، را با نام های لوگان MCV، لوگان ون و ساندرو در طول پنج سال تولید کرد.

ادامه روزهای خوب

پلت فرم ایکس نود در اصل پلت فرم توسعه یافته نیسان میکرا شریک رنو بود.

در این پلت فرم از برخی قطعات رنو کیلیو و رنو مگان استفاده شده بود.

موفقیت داچیا بطور فزاینده ای ادامه پیدا کرد؛ در سال ۲۰۰۸ رشدی ۱۱٫۷٪ درصدی و در سال ۲۰۰۹ رشدی ۱۵٪ درصدی را شاهد بود.

سیر موفقیت های داچیا ادامه پیدا کرد و این شرکت در سال ۲۰۰۹ بر پایه پلت فرم لوگان، ارزان ترین خودروی شاسی بلند بازار اروپا را با نام داستر معرفی کرد.

همانطور که انتظار می رفت این محصول هم با استقبال زیادی روبرو  شد.

داستر جزو پرفروش ترین خودروهای شاسی بلند در اروپا شد.

در کنار رشد بازار، واحدهای مهندسی داچیا هم مستقل تر از رنو می شدند و گسترش می یافتند.

مرکز آزمایش خودروی مستقل

برای نمونه در سال ۲۰۱۰ مرکز آزمایش خودرو داچیا در نزدیکی شهر بخارست به عنوان بخشی از داچیا برای توسعه و بهینه سازی وسائل نقلیه افتتاح شد.

طول محوطه این مرکز ۳۲ کیلومتر و دارای گنجایش ۱۰۰ خودرو برای تست است.

تا پیش از افتتاح این مرکز خودروهای طراحی شده داچیا در مراکز تست رنو در فرانسه تست می شدند.

البته همچنان یکی از ایردات طراحی داچیا تا سال ۲۰۱۰ زیبا نبودن طراحی خودروها بود.

با اینکه مصرف کنندگان از کیفیت و قیمت رضایت داشتند، ولی بیشترشان ظاهر خودرو را نمی پسندیدند.

این مشکل هم در سال ۲۰۱۲ و با معرفی نسل تازه خودرو لوگان در نمایشگاه پاریس برطرف شد.

وضعیت فعلی

هم اکنون بیش از ۴۰ سال از تاسیس شرکت داچیا می گذرد.

این شرکت سنی مشابه ایران خودرو دارد مسیری هم که این شرکت طی کرده بود تا سال ۱۹۹۹ کاملا مشابه ایران خودرو است.

تا این سال این شرکت، تولید خودرو تحت لیسانس شرکت خارجی و تولید محصولات مختلف با نام های متفاوت برپایه یک محصول رنو را سر لوحه کارش قرار داده بود.

حتی این شرکت به دنبال طراحی مدل خاص شرکت خود نیز رفت که شکست خورد.

اما از زمانیکه داچیا با فروش بیشتر سهامش زیر مجموعه رنو شد، کاملا سرنوشتش تغییر کرد.

داچیا هم اکنون یکی از مطرح ترین خودروسازان ارزان قیمت جهان و یکی از پروژه های موفق رنو و کلید پیشرفت کشور رومانی محسوب می شود.

بیشتر بخوانید:

داستان پایه گذار مزدا که عاشق ایران بود

تاریخچه برند آلفارومئو و فراز و نشیب های این خودروساز ایتالیایی

لامبورگینی و داستان تولد آن ؛ گاو وحشی که روزگاری رام شده بود

لوگوی بوگاتی را چه کسی طراحی کرد؟ تاریخچه طرحی که ۱۱۰ سال تغییر نکرده