بیت ران – امین آزاد: تست تندر در جاده اصفهان- قم، خودرو با سرعت نزدیک به ۲۰۰ کیلومتر در ساعت در حرکت است.
آمپر بنزین هشدار میدهد که دیگر بنزینی برای ادامه مسیر نمانده است.
در این سرعت خودرو همچون پر کاهی شده است. پیچ تندی در پیش داریم، احتمالاً با این سرعت اگر ادامه دهیم خودرو چپ میشود.
سرعت را تا ۱۴۰ کیلومتر در ساعت پایین میآورم. پیچ را رد میکنیم.
حال دو کامیون پشتسرمان و یک کامیون در پیش رو است که به ناگاه موتور ماشین از بیبنزینی خاموش میشود.
سرعت کاهش مییابد و به ۱۲۰کیلومتر در ساعت میرسد.
در این زمان ترمز هم که از نوع ABS است عملکردش به دلیل خاموش شدن موتور به حداقل رسیده است.
حال دیگر نه ترمز موتوری داریم و نه چندان ترمز پدالی، تنها ترمز دستی مانده است.
اما اگر در این سرعت ترمزدستی را بکشم مانند فرفره چرخان به دل کامیون جلویی میرویم.
با خاموششدن موتور، فرمان هیدرولیک خودرو نیز کاراییاش کم شده است.
دو کامیون پشتی بوق شیپوری زنان با سرعت به سمت ما می آیند، گویا نعرهکشان آماده بلعیدن ما هستند و از طرفی خودرو به سرعت در حال رفتن به زیر کامیون جلویی است.
در این لحظه تنها یک راه باقی مانده، نگه داشتن خودرو با ترمز دستی، شانس زندهماندن ۵۰ درصد است.
ترمز دستی را تا میانه میکشم، سرعت خودرو شروع به کم شدن میکند.
چند بار این کار را انجام میدهم تا وقتی سرعت کاهش یافت. این عمل را بطور متناوب انجام میدهم، سرعت به ۲۰ کیلومتر در ساعت میرسد که محکم ترمز دستی را میکشم و خودرو کنار جاده متوقف میشود.
این رویداد عجیب بخشی از تست ۱۲۰۰ کیلومتری تندر ۹۰ است که به مدت دو روز از تهران به اصفهان و بالعکس انجام شده است.
در سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت خودرو همچون پر کاهی خارج از کنترل به نظر می رسد، که طبیعی است چرا که ما سوار یک سوپراسپرت نیستیم، بلکه سوار خودرو شهری هستیم.
شروع تست
مدل های مختلف تندر آماده اند تا به سمت قم و سپس سلفجگان، دلیجان، محلات، گلپایگان، گوگد، خوانسار، و نجفآباد و پس از آن به اصفهان رهسپار شوند.
برای شروع تست تندر ، تندر۹۰ فول با نام LP را انتخاب میکنم.
این خودرو کاملترین مدل تندر۹۰ است که دو ایربگ، ترمز ABS، شیشه و آینههای برقی، کامپیوتر سفر، CD Player، رینگ آلومینیومی ۱۵ اینچی و سوئیچ ریموتدار دارد.
ابتدا از فاصله ۲۰ متری با ریموت درها را باز میکنیم، من به همراه نقشه خوانم به سمت خودرو میرویم.
بارمان را داخل صندوق عقب میگذاریم، صندوق بسیار جادار است. (حجم صندوق عقب ۵۱۰ لیتر است حدود دو برابر پیکان )
در خودرو را میبندیم و خودرو را روشن میکنم.
دور آرام خودرو بسیار کم صدا است و صدایی به داخل کابین راه نمییابد.
کلاچ خودرو هم نرم و تیز است. خودرو را در دنده یک میگذارم، دسته دنده هم بسیار نرم است.
البته کیفیت فرمان و دسته دنده به دلیل استفاده از پلاستیک ارزان قیمت کمی در ذوق می زند.
خودرو به آرامی حرکت میکند. چرخش فرمان هیدرولیک عملکرد خوبی را از خود نشان میدهد.
شکل قربیلک فرمان جذاب است اما گرفتن آن در دست کمی مشکل است، جنس به کار رفته در فرمان هم سبب می شود تا چندان خوش دست نباشد.
بازی با سرعت
شتاب خودرو نیز تا سرعت ۱۰۰ کیلومتر قابل قبول است و کاملاً احساس میکنید که از این نظر در میان خودروهای شهری دیگر مانند پژوپارس و پژو۴۰۵ بالاتر است.
وارد اتوبان قم میشویم، حال اینجا مکان مناسبی برای تست سرعت است البته در جلوی ما تعداد زیادی دوربین سرعتسنج قرار دارد.
پس باید به دو سمت خیابان دقت کنم.
سمت چپ که دوربینهای سرعت کار گذاشته شده و سمت راست نیز پلیسهای بزرگراه منتظر شکار خودروها هستند.
پدال گاز را تا آخر فشار میدهم.
با گذر از سرعت ۱۴۰ کیلومتر احساس میکنیم خودرو آن پایداری قبلی را ندارد گویا خودرو در حال سبکترشدن است.
از طرفی ارتفاع بالای خودرو که به جهت افزایش حجم صندوق عقب و فضای داخلی است، سبب شده تا مرکز ثقل خودرو نسبت به خودروهای دیگر بالاتر باشد.
پس به همین خاطر فرمان پذیری خودرو مخصوصاً با افزایش سرعت به بیش از ۱۴۰ کیلومتر کمی کاهش مییابد.
سرعت به ۱۶۰ کیلومتر در ساعت میرسد و با گذر دور موتور از چهار هزار، صدای موتور در داخل کابین کاملاً شنیده میشود.
سرعت به ۱۸۰ کیلومتر در ساعت نزدیک می شود که به ناگاه از دور دوربین سرعت سنج را می بینم.
به سرعت پا را بر روی ترمز میگذارم تا در نزدیکی دوربین سرعتسنج سرعت به ۱۲۰ کیلومتر در ساعت برسد.
عملکرد ترمز تندر۹۰ با توجه به مجهز بودن به ABS در این اتفاق کاملاً بینقص و مناسب است.
دوباره پا را بر روی گاز میگذاریم و بالاخره در سرازیری با شیب ۱۰درصد سرعت خودرو به ۲۰۰ کیلومتر در ساعت میرسد.
غرش موتور در این لحظه بسیار رعبآور است.
بعد از سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت که دور موتور در دنده پنج به نزدیک پنج هزار میرسد صدای موتور بسیار مهیب و گوشآزار میشود.
تندر سوپر اسپرت نیست!
در سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت خودرو همچون پر کاهی خارج از کنترل به نظر می رسد.
البته طبیعی هم هست چرا که ما سوار یک سوپراسپرت نیستیم، بلکه سوار خودرو شهری هستیم.
خودرویی که حداکثر سرعت آن توسط کارخانه ۱۷۰ کیلومتر اعلام شده و قطعاً در چنین سرعتی نباید هم چندان پایدار باشد.
جاده کویری ،کاملاً صاف، خستهکننده و خوابآور پیشروی ماست به شیب ۱۵درصدی میرسیم.
در اینجا سرعت خودرو از ۱۸۰ کیلومتر به کمتر از ۱۷۰ کیلومتر کاهش می یابد.
بعد از گذر از شیب، پشت آمپر خودرو که نمایشگر بنزین، دمای آب و کیلومتراش دیجتالی است نشان میدهد که دیگر بنزین در باک خودرو باقی نمانده است.
دید کور عقب خودرو و نبود پوشش لازم توسط آینهها سبب میشود به هیچ عنوان نتوانم با دنده عقب کوچه باغ باریک و پر پیچ و خم را طی کنم.
لذت از مسیر
پس با دلهره راه را طی میکنیم تا به پمپ بنزین شهر محلات برسیم.
بعد از دلیجان دیگر جاده آن حالت یکنواخت و کسل کننده قبلی را ندارد.
چرا که هر کدام از شهرهای پیشروی ما دارای تاریخچه ،مردم و طبیعتی جالب هستند.
از گلخانههای محلات گرفته تا کوههای معدنی اطراف جاده هنگام طی مسیر جالب توجه به نظر می رسند.
کوههای اطراف جاده یکی از غنیترین معادن سنگهای تزئینی دنیا را در خود دارد.
به همین دلیل برخی از مردم شهرهای اطراف معدن چیانی ماهرند و برخی دیگر کشاورزان و گلپرورانی کاردان هستنند.
طبیعت و مردم جاده ما را در فکر فرو می برد تا بالاخره به گلپایگان و پس از آن به شهر گوگد میرسیم.
در این زمان در کنار قهوهخانه داخل شهر گوگد که در اصل یک کاروانسرای قدیمی بازسازی شده است توقف میکنیم.
قهوهخانهای که در قدیم میزبان کاروانهای از شتر و اسب بوده، حال کاروان هایی از اسب های مدرن را در خود میبیند.
پس از استراحتی کوتاه در کاروانسرا، دوباره به راه میافتیم.
مسیر بعدی خوانسار است. این شهر بسیار زیبا، پر از درختان گردو، زردآلو، آلو، سرو و صنوبر است.
برگ های زرد پاییزی کف باغها و کوچه باغها را پوشانده و رنگ زرد، سرخ، و سبز درختان جلوهای زیبا را به وجود آورده است.
آفتاب در حال غروب است و نم بارانی هم میزند و خنکای هوای کوهستان، فضا را پر کرده است.
موتور و گیربکس خودرو، در سفر ۶۰۰ کیلومتری بین تهران و اصفهان، عملکرد عالی در هماهنگی با هم را از خود نشان دادند.
راندن در کوچه های باریک
تمام این زیباییها سبب میشود با تندر به کوچه باغهای خوانسار برویم.
کوچههایی که عرض جاده اش تنها یک سانتی متر بیشتر از عرض خودرو است.
حدود یک کیلومتر در یکی از این کوچه باغها به پیش میروم زیبایی هوش از سرم پرانده و متوجه نیستم که در بازگشت باید این مسیر را دنده عقب برگردم.
اما در زمان دنده عقب متوجه یکی از اصلیترین ایرادات خودرو میشوم.
دید کور عقب خودرو و نبود پوشش لازم توسط آینهها سبب میشود به هیچ عنوان نتوانم با دنده عقب کوچه باغ باریک و پر پیچ و خم را طی کنم.
گویی که آچمز شدهام کنار کوچه باغ یک جوی روانی وجود دارد که یک پل خراب هم بر روی آن است.
سعی میکنم با دور چند فرمان خودرو را برعکس کنم.
در این زمان به ناگاه خودرو در چاله آب فرو میافتد و ما هم مجبور میشویم زیر خودرو را با سنگ و چوپ پر کنیم، بالاخره بعد از چند بار فرمان دادن خودرو به جاده بازمیگردد.
دوباره راه را ادامه میدهیم پس از طی چند کیلومتر به کوههای اطراف خوانسار میرسیم.
کولاک برف جاده را فرا گرفته در این زمان برف پاککن خودرو را روشن میکنم متوجه میشوم عملکرد برف پاککن بسیار عالی است و مهشکن نیز جاده را کاملاً روشن کرده.
خودرو نیز که ارتفاع بالایی دارد مانند یک شبه شاسی بلند این جاده را پشتسر میگذارد.
پس از گذر از این جاده کوهستانی و گذشتن از شهر نجفآباد به شهر اصفهان میرسیم.
اما پس از ساعتها رانندگی واقعاً یک چیز آزارمان میدهد و آن نیز قرارگرفتن در ترافیک وحشتناک این شهر است که گوی سبقت را از تهران ربوده است .
منفی ها و مثبت ها در کنار هم
با اینکه صندلی خودرو کمی سفت است و از نظر راحتی نمیتوان نمره بالایی به آن داد.
ولی عملکرد مناسب دندهها و کلاچ و فرمان نرم خودرو در ترافیک میتواند کمی از خستگی قرارگیری در چنین شرایطی بکاهد.
البته با وجود اینکه موتور و گیربکس خودرو در سفر ۶۰۰ کیلومتری بین تهران و اصفهان عملکرد عالی در هماهنگی با هم را از خود نشان دادهاند اما نزدیکی دندهها به هم در هنگام تعویض کمی در ذوق میزند.
روز دوم
روز دوم دو خودرو E۲و E0که یکی دارای ABS و دیگری فاقد ABS است مورد آزمایش ترمز قرار میگیرند.
در مدل E2 من و در مدل E0 مصطفی دوستم نشسته است.
هر دو خودرو همزمان تیکآف میکنند و در کنار هم در نقطه مشخص شده با سرعتی در حدود ۱۲۰ کیلومتر در ساعت به ناگاه پدال ترمز را هر دو راننده فشار میدهیم.
صدای جیغ شدیدی از لاستیکها بلند میشود؛ خودروها به شدت و لرزشکنان روی آسفالت سر می خورند و پس از چند ثانیه متوقف میشوند.
شاید باورکردنش سخت باشد آزمایشی که در برخی خودروهای داخلی به منحرفشدن شدید خودرو و حتی چپشدن آن منتهی می شود در مدل ABS دار بدون انحراف و در مدل بدون ABS با انحراف کمی همراه است.
طول خط ترمز حدود ۳۰ متر است و اختلاف مدل ABS و بدون ABS نیز حدود هفت متر است.
پس از این تست به سمت تهران باز می گردیم.
حال بهترین زمان برای تست شتاب و سرعت خودرو است.
چرا که در جاده بازگشت تعداد دوربینهای سرعتسنج بسیار پایین است.
ابتدا شتاب صفر تا ۵۰ خودرو را آزمایش میکنیم.
بعد از چندبار آزمایش به عدد حدود چهار ثانیه میرسیم.
پس از آن شتاب صفر تا ۱۰۰ که حدود ۱۱.۲ است را به دست میآوریم.
البته اعلام کارخانه عدد ۱۰.۲ است که احتمالاً به خاطر وزن دو سرنشین خودرو و قرارگیری در ارتفاع بالاتر از سطح دریا و کاهش قدرت موتور ناشی از این حالت، این عدد برای ما غیر قابل دسترسی بوده است.
کاهش شتاب
با گذر از سرعت ۱۰۰ کیلومتر به شدت شتاب خودرو کاهش مییابد.
چرا که شتاب صفر تا ۱۲۰ کیلومتر خودرو ۱۶ و شتاب صفر تا ۱۴۰کیلومتر، ۲۴ ثانیه است.
با گذر از سرعت ۱۴۰ شتاب به شدت کند میشود و طی مدت بیش از ۴۰ ثانیه به سرعت ۱۶۰ کیلومتر در ساعت میرسد.
افزایش سرعت ادامه پیدا می کند تا سرعت به نزدیک ۲۰۰ کیلومتر در ساعت می رسد.
در این سرعت خودرو همچون پر کاه سبک شده بود و هرگونه فرماندادن حتی ناچیز به راننده القاء میکند که تو حتماً ماشین را چپ خواهی کرد.
البته قطعنشدن سیستم هیدرولیک در بالای سرعت ۱۴۰ کیلومتر هم از ضعفهای این خودرو است.
چرا که فرمان بسیار تیز به همراه بدنهای ناپایدار به خاطر مرکز ثقل بالا هر لحظه امکان چپ شدن یا انحراف خودرو را فراهم میکند.
گویا این خودرو برای سرعت بالای ۱۴۰ کیلومتر طراحی نشده است.
فشار روی موتور در تست سبب شده تا بنزین خودرو به سرعت تمام شود.
مدتها است که پمپ بنزین ندیدهایم.
سرعت خودرو به نزدیک ۲۰۰ کیلومتر در ساعت رسیده که به پیچ تندی میرسیم.
سرعت را تا ۱۴۰ کیلومتر کاهش میدهیم.
دو کامیون پشتسر و یک کامیون پیشروی ما است که موتور از بیبنزینی خاموش میشود.
این حادثه خطرناک همان اتفاق ابتدای گزارش است.
رفعِ بلا
خودرو متوقف شده است و ما جان سالم به در میبریم و این را تنها مدیون ترمزهای قوی دستی این خودرو هستیم.
پس از آنکه راننده ای به ما پنچ لیتر بنزین می دهد دوباره به راه می افتیم.
خودروی ما دارای باک ۶۰ لیتری بنزین بود که در مصرف ترکیبی بین جاده بیرون و درون شهری طی ۶۱۸ کیلومتر، آن را مصرف کرده است.
البته چون دور موتور ما به دلیل قرارگیری در حالت تست اکثراً بالای چهار هزار دور بوده مصرف خودرو بیشتر از استاندارد است.
مصرف تقریبی خودرو در این حالت در هر ۱۰۰ کیلومتر حدود ۱۰ لیتر است.
حال آنکه این عدد طبق اعلام کارخانه در حالت ترکیبی هفت و در حالت شهری ۹ لیتر است.
خودروی ما تنها پنج لیتر بنزین دارد. تنها ۵۰ کیلومتر میتوانیم طی کنیم.
ترس از خاموش شدن دوباره خودرو و عمل نکردن ترمزها سبب میشود سرعتمان را به سختی به بالای ۶۰ کیلومتر برسانیم.
به شهری کنار جاده میرسیم شهری که نامش را تاکنون نشنیدهایم.
شهری که مردمانی بسیار فقیر دارد و خانههایی که بیشتر شبیه زاغه های قدیمی تهران است.
در این شهر بنزین میزنیم و از کنار مردم فقیر شهر میگذریم. مردمی که با تعجب ما را نگاه میکنند.
قم پیشروی ما است و بعد به تهران میرسیم.
باز هم شهر شلوغ و پرازدحام، شهری که خیابانهای آن در گذشته پر از پیکان و حال پر از پراید است.
پیکانی که قرار بود تندر۹۰ جایگزینش شود و آن یکی یعنی پراید در موفقنشدن تندر۹۰ و نرسیدن آن به تیراژ ۳۰۰ هزار دستگاهی تاکنون جای پیکان را گرفته است.
حسرت از آنکه چرا خودرویی مانند تندر۹۰ که گذشته از برخی ایرادهایش، بسیار ایمن و راحتتر از این دو خودرو است، نتوانست یا نگذاشتند جایگزین این دو خودرو تاریخ گذشته شود.
مزایا
خودروی شهری مناسب،
هندلینگ خوب تا سرعت ۱۴۰ کیلومتر،
شتاب صفر تا ۱۰۰ ، ۱۱.۲ آزمایش شده توسط تیم تست ۱۰.۲ اعلام شده از سوی کارخانه،
مصرف مناسب ترکیبی هفت لیتر اعلام شده از سوی کارخانه، ۱۰ لیتر آزمایش شده توسط تیم تست،
عملکرد مناسب و هماهنگی موتور ۱۶۰۰ سیسی،
۱۰۵ اسببخار با گیربکس پنج دنده،
عملکرد ترمزهای عالی، ایمنی مناسب سه ستاره ایمنی،
جاداری اتاق و صندوق و راحتی باز و بسته شدن دربها و سوار و پیاده شدن،
همچنان قیمت مناسب نسبت به محصولات مشابه در بازار،
یک خودروی شبه شاسی بلند،
قدرت بالای جلوبندی.
معایب
طراحی کسل کننده و دارای خطوط شکسته،
نزدیکی دندهها روی دست دنده به هنگام تعویض
از کار نیفتادن سیستم هیدرولیک فرمان در بالای سرعت ۱۴۰ کیلومتر،
نبود پایداری در سرعت بالای ۱۶۰ کیلومتر و دید نامناسب عقب در هنگام دنده عقب و پارک،
دید ضعیف آینههای کناری،
نامناسب بودن شکل قربیلک فرمان و دست دنده،
هندلینگ ضعیف در سرعت بالای ۱۴۰ کیلومتر،
صندلی راننده در سفرهای طولانی سفت و خستهکننده است،
سیدیپلیر ضعیف،
گران بودن خدمات پس از فروش.
این تست در سال ۱۳۸۶ انجام شده بود.
برای خواندن تست و بررسی انواع خودروهای داخلی و خارجی اینجا کلیک کنید.
بیشتر بخوانید:
قابل توجه اونایی که با ال ۹۰ فاز پولداری میگیرن
این ماشین قرار بوده جایگزین پیکان بشه👌