ریچارد پتی که بسیاری از رانندگان امروزی نسکار او را قهرمان افسانه‌ای خود می‌دانند چه موفقیت هایی به دست آورده است؟
بیت ران – محمد فتح اللهی: نزدیک به سی سال از آخرین روزهای رانندگی او در نسکار می گذرد.
اما همچنان نامش به عنوان برترین راننده در تاریخ این رقابت‌ها می درخشد.
ریچارد لی پتی اکنون ۸۳ ساله است و بسیاری از رانندگان امروزی نسکار او را قهرمان افسانه‌ای خود می‌دانند.
ریچارد پتی از ۵۰ تا ۹۰!
امروزه کمتر نامی از پتی در رسانه‌ها دیده و شنیده می‌شود.
شاید ۷ قهرمانی جهان، ۲۰۰ پیروزی در پیست‌ها و ۱۲۷ پول‌پوزیشن (استارت از رده اول) تمام طول حضورش در نسکار گویای همه چیز باشد.
البته نباید ۷۱۲ بار حضورش در میان ده راننده برتر را از یاد برد.
اگر از طرفداران دنیای فرمول‌یک هستید، باید بگوییم که مایکل شوماخر قهرمان افسانه‌ای بسیاری از دوست‌داران این رشته، نیمی از افتخارات ریچارد پتی را هم بدست نیاورده است!
در اواخر دهه پنجاه میلادی، پتی فعالیت حرفه‌ای خود را در نسکار در حالی شروع کرد که ۱۶ روز از جشن تولد بیست و یک سالگی‌اش گذشته بود.
شروع طوفانی ریچارد پتی
اولین مسابقه خود را در نیویورک استارت کرد.
یک سال بعد از آن، در ۱۹۵۹ پس از ۹ باری که در جمع ده راننده برتر حضور داشت.
او همچنین ۶ مرتبه‌ای که در پنج رده اول از خط پایان گذشت، به عنوان بهترین تازه‌کار فصل شناخته شد.
در شرایطی که هنوز ۳ سال از حضورش در نسکار می‌گذشت، به عنوان نایب قهرمانی رسید.
در ۱۹۶۴ با اتومبیل مسابقه‌ای پلیموت سوپربردش توانست ۹ قهرمانی بدست آورد.
ریچارد ۱۱۴ هزار دلار از اولین مسابقه ملی خود دستمزد گرفت.
ریچارد جوان با کسب این عناوین در حقیقت پایه‌های سلطه خود در نسکار را محکم می‌کرد و رفته‌رفته به افتخاراتش می‌افزود.
سومین قهرمانی‌اش در دیتونا۵۰۰ را در ۱۹۷۱ بدست آورد.
زمانی که جام را بالای سر برد، نامش به عنوان اولین راننده‌ای که سه بار به این عنوان قهرمانی رسیده در تاریخ ثبت شد.
همچنین او نخستین راننده‌ای بود که دستمزدش بیش از یک میلیون دلار در سال بود.
این حقوق در دهه ۷۰ ریچارد را به یکی از گران‌قیمت‌ترین راننده‌های نسکار تبدیل کرد.
اما در ۱۹۷۲ بود که STP (کمپانی روغن‌موتورسازی) قرارداد ۲۸ساله‌ای برای اسپانسری پتی امضاء کرد.
از آن پس بود که نام ریچارد پتی با اتومبیل شماره ۴۳ آبی‌رنگش در تمامی جهان زبان‌زد شد.
این شهرت تا جایی پیش رفت که بیشتر از ریچارد پتی به petty blue (پتی آبی) مشهور شد.
قهرمانی رویایی ریچارد پتی
در ۱۹۸۴ دویستمین و آخرین قهرمانی خود را در این رقابت‌ها بدست آورد.
این قهرمانی برای ریچارد رویایی بود.
از یک طرف در مسابقه‌ای فوق‌العاده نزدیک میان رانندگان دیگر توانست در حالی که فقط به اندازه یک گلگیر از رقیبش جلو بود، از خط شروع/پایان بگذرد.
از طرفی دیگر هم رونالد ریگان رئیس جمهور ایالات متحده این رقابت را از نزدیک دنبال می‌کرد که این قهرمانی را برای پتی شیرین‌تر از همیشه کرد.
در همین رقابت بود که نام ریگان به عنوان اولین رئیس جمهوری که تماشاگر این رقابت‌ها بود در تاریخ ثبت شد.
پس از ۳۵ سال حضور مداوم در میادین اتومبیل‌رانی آمریکا و استارت در ۱۱۸۴ مسابقه، پتی تصمیم گرفت تا در ۱۹۹۲ از دنیای مسابقات خداحافظی کند.
ریچارد یک جمله به یاد ماندنی دارد: «اگر می‌دانستم که برنده نمی‌شوم، شرکت نمی‌کردم.»
هنوز هم این جمله برای بسیاری از رانندگان امروزی نسکار معرف مردیست که تمام زندگی خود را وقف لذت رانندگی کرد.
او در حقیقت نسل دوم خاندان پتی در اتومبیل‌رانی است. پدرش لی پتی قهرمان اولین رقابت تاریخ دیتونا ۵۰۰ بود که توانست سه بار به عنوان قهرمانی نسکار برسد.
پسر ریچارد، کایلی پتی ، یکی از مشهورترین رانندگان نسکار است.
همچنین نوه او آدام پتی در حالی که می‌رفت موفقیت‌های خانوادگی را ادامه دهد، در ۱۲ می سال ۲۰۰۰ در پیست نیوهمشایر تصادف کرد و کشته شد.
آدام در شرایطی از در پیست کشته شد که تنها پنج هفته از فوت پدربزرگش لی پتی گذشته بود.
بیشتر بخوانید:
چرا ماست میریزی تو قیمه ها الان ریچارد می تونست یعنی تو فرمول یک قهرمانی کسب کنه اخه من شنیده بودم که کلاسش اصلا فرق داره حجم موتور فرق داره سرعتش فرق داره رانندگیش فرق داره واقعا چرا برای اینکه یچیزی نشون بدین یچیز دیگه خراب میکنن اخلاق ما ایرانیاست مثل این می مونه بخای خلبان جت با خلابان هواپیما ملخی مقایسه کنی