در این مطلب به معرفی ۱۴ نوع مختلف از هواپیمای بدون سرنشین خواهیم پرداخت. این هواپیماها چه در بخش نظامی و چه در بخش تجسس و سرگرمی نقش مهمی دارند.
بیت ران – علی محمدی: هواپیماهای بدون سرنشین بسیار متنوع هستند.
این هواپیماها از انواعی بسیار کوچک تا نمونه‌های بسیار بزرگ را شامل می‌شوند و می‌توانند اسباب بازی بچه‌ها یا سلاحی مخوف در دست ارتش‌ها باشند.
اما هر کدام از هواپیماهای بدون سرنشین چه کاربردی دارند؟
انواع بسیار متنوعی از هواپیماهای بدون سرنشین (که با نام Drone شناخته می‌شوند) برای پوشش نیازهای مختلف نظامی و غیر نظامی وجود دارند.
توانایی بالای هواگردهای بدون سرنشین در پوشش نیازهای مختلف نیز بسیار بالا است و از این نظر تنوع بالاتری در مقایسه با هواپیماهای متداول دارند.
هواپیماهای بدون سرنشین زیادی وجود دارد که از ساختار ماژولار بهره مند هستند و می‌تواند برای آموزش به کودکان یا دانشجویان از آنها بهره برد.
هواپیماهای بدون سرنشین می‌توانند نیازهای کمپانی‌ها را به راحتی پوشش دهند، تا دیگر نیازی به استفاده از هواپیماهای گران قیمت نباشد.
از سویی ورود هواپیماهای بدون سرنشین به سازمان‌های نظامی نیز توانست میدان‌های نبرد را به کلی تغییر دهد و این هواپیماها کاملا به صورت تاکتیکی و میدانی در جنگ‌ها استفاده شدند.
در ادامه در لیست انواع هواگردهای بدون سرنشین نظامی و غیر نظامی همراه ما باشید.
۱. هواپیمای بدون سرنشین تک روتور
این سری، جزو ساده‌ترین هواگردهای بدون سرنشین هستند.
همانطور که از نام آنها مشخص است، این هواگردها دارای یک روتور تکی هستند و راندمان آنها بالاتر از چند روتورها است.
این مساله باعث می‌شو تک روتورها برای پروازهای طولانی گزینه‌های مناسبی باشند.
هواگردهای تک روتور البته گاهی می‌توانند قیمتی بسیار بالا داشته باشند و از سویی پروانه بزرگ‌تر در این هواگردها نیز خود می‌تواند گاهی ریسک تصادف و خطر را بالا ببرد.
همچنین این هواگردها پایداری بالایی ندارند و پرواز کردن با آنها در مقایسه با چند روتورها سخت‌تر است.
این هواگردهای معمولا بین ۲۵ هزار تا ۳۰۰ هزار دلار قیمت دارند.
۲. هواگردهای چند روتور
در حالی که هواگردهای تک روتور بسیار شبیه به هلیکوپتر هستند، اما چند روتورها دارای چندین پروانه هستند.
این روتورها می‌توانند پروازی با پایداری بالاتر را برای هواپیما فراهم کنند.
البته در کنار مزایایی مانند پایداری بالا در هنگام پرواز، این هواگردها دارای معایبی هم هستند که مهم‌ترین آنها کمبود مداومت پروازی است، به طوری که اکثر چند روتورها حدود نیم تا یک ساعت را می‌توانند در هوا بمانند.
از سوی دیگر مولتی روتورها نمی‌توانند بار زیادی را هم حمل کنند، چون بار زیاد می‌تواند تعادل بین روتورهای آنها را به هم بزند.
قیمت این هواگردها بین ۵ تا ۶۵ هزار دلار است.
۳. هواپیمای بدون سرنشین بال ثابت
این هواپیماها شباهت زیادی به هواپیماهای رادیو کنترل دارند.
در این هواپیماها به جای پروانه، بال‌ها وظیفه تولید نیروی لیفت (برآ) را دارند.
این مساله سبب شده است تا این هواپیماها تنها برای حرکت رو به جلو نیاز به موتور داشته باشند و به همین دلیل می‌توانند مسافت‌های زیادی را طی کنند.
برخی از هواپیماهای بدون سرنشین بال ثابت از پیشرانه‌های گازی (توربینی) استفاده می‌کنند.
در حالی که مولتی روتورها نمی‌توانند مدت زیادی را در هوا بمانند، اما این مدل از هواپیماهای بدون سرنشین مداومت پروازی بالایی دارند و حتی تا ۱۶ ساعت را می‌توانند در هوا بمانند.
نبود روتور باعث می‌شود تا فرود آمدن این دسته از هواگردها آسان نباشد و معمولا باید تمهیداتی را برای فرود آوردن آنها پیش بینی کرد.
این هواپیماها بین ۲۵ تا ۱۲۰ هزار دلار قیمت دارند.
۴. هواپیمای بدون سرنشین بال ثابت هیبریدی
در این دسته از هواپیماهای بدون سرنشین سازندگان سعی کرده‌اند تا مزایای هواپیماهای بال ثابت را در کنار مزایای هلیکوپترها در یک جا جمع کنند.
هواپیماهای بدون سرنشین بال ثابت هیبریدی دارای روتورهایی در انتهای بال‌ها هستند.
بیشتر این طرح‌ها به دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بر می‌گردند.
با این وجود برخی موانع سبب شد تا این نوع از هواپیماها عمومیت پیدا نکنند و همچنان در مرحله آزمایشی قرار دارند.
۵. هواپیمای بدون سرنشین کوچک
برخلاف هواگردهای قبلی، قیمت هواپیماهای بدون سرنشین کوچک خیلی پایین و در حد ۱۰۰ دلار است.
این هواپیماها معمولا ابعادی بین ۲۰ تا ۸۰ اینچ دارند.
این هواگردها بیشتر برای عکس برداری مناسب هستند، چون به راحتی می‌توان روی آنها دوربین نصب کرد.
با این وجود ایراد هواگردهای کوچک پایداری پایین آنها در هوا است، که برای ثبت کردن عکس، چیز مناسبی نیست.
این هواگردها بیشتر به عنوان اسباب بازی بچه ها کاربرد دارند.
۶. میکرودرون
میکرودرون‌ها در نیروهای نظامی کاربرد زیادی دارند.
یکی از معروف‌ترین آنها بلک هورنت است که ارتش انگلیس از آن استفاده می‌کند.
این هواگرد بدون سرنشین که در سال ۲۰۱۳ معرفی شد، دارای ابعاد ۱ در ۴ اینچ است.
این هواپیما بدون سرنشین در افغانستان، توسط ارتش بریتانیا استفاده شده است.
با اینکه قرار دادن دوربین در این کلاس از هواگردها عادی نیست، ولی دوربین‌های بلک هورنت تصاویر مفیدی را برای نظامیان ارسال می‌کنند.
بلک هورنت زمانی که پرواز نمی‌کند، در یک کیف کوچک جا می‌شود.
این هواگرد با هر بار شارژ باتری می‌تواند تا ۲۵ دقیقه پرواز کند.
برد این هواگر نیز حدود یک مایل یا ۱.۶ کیلومتر است.
برخی از بلک هورنت‌ها به دوربین فروسرخ نیز مجهز شده اند.
۷. هواپیمای بدون سرنشین تاکتیکی
این دسته از هواپیماها از هواپیماهای بدون سرنشین رزمی ابعاد کوچک‌تری دارند، ولی اینطور هم نیست که درون کیف قابل حمل باشند.
یکی از معروف‌ترین انواع این هواپیماها که توسط ارتش آمریکا استفاده می‌شود Raven است، که حدود ۱.۵ متر طول و ۲ کیلوگرم وزن دارد.
این هواپیماها نیز معمولا در عملیات‌های نجات کاربرد دارند و مانند بلک هورنت می‌توان روی آنها نیز دوربین نصب کرد.
هواپیمای راون آمریکا به فناوری GPS هم مجهز است و معمولا سربازان با کم‌ترین آموزش می‌توانند آن را مورد استفاده قرار دهند.
۸. هواپیمای بدون سرنشین شناسایی
هواپیماهای شناسایی سایز بزرگی دارند و طول آنها به ۵ متر هم می‌رسد.
این هواپیماها از روی زمین پرواز می‌کنند و در دو دسته ارتفاع متوسط (MALE) و ارتفاع بالا (HALE) قرار می‌گیرند.
این هواپیماها در ارتش‌ها کاربرد زیادی دارند.
یکی از معروف‌ترین هواپیماهای این کلاس هرون ساخت اسرائیل است که توسط کشورهای آمریکا، ترکیه، هند، مراکش و استرالیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این هواپیمای یک تنی می‌تواند تا ۵۲ ساعت را در هوا بماند و ارتفاع پروازی بالغ بر ۳۵ هزار پا دارد.
نیروهای نظامی آلمان از هواپیمایی به نام LUNA به جای هرون استفاده می‌کنند.
محصول آلمانی‌ها در مقایسه با هواپیمای اسرائیلی دارای برد کم‌تر و قیمت بالاتری است.
۹. پهپادهای رزمی
پهپادهای رزمی مانند ریپیر و پردیتور که توسط ارتش آمریکا استفاده می‌شوند، با طول بیش از ده متر توانایی حمل موشک‌های هوا به زمین را هم دارند.
این پهپادها می‌توانند بمب‌های هدایت لیزری را هم حمل کنند.
این پهپادها می‌توانند تا ۱۴ ساعت در هوا باقی بمانند و برد آنها به هزاران کیلومتر می‌رسد.
آمریکا استفاده گسترده‌ای از این دو هواپیما علیه اهداف خود در پاکستان و افغانستان کرده است.
با اینکه آمریکا معروف‌ترین و بزرگ‌ترین کاربر پهپادهای رسمی است، ولی دیگر کشورهای عضو ناتو و چین نیز پهپادهای رزمی خود را دارند.
۱۰. پهپادهای غیر رزمی بزرگ
این پهپادها در میدان نبرد کاربردی ندارند و در عوض می‌توانند ماموریت‌های مختلفی را انجام دهند.
گلوبال هاوک ساخت نورثروپ گرومن در این بین یکی از معروف ترین هاست و معمولا برای ماموریت‌های شنود یا نجات استفاده می‌شود.
این پهپادها با اینکه سلاحی حمل نمی‌کنند، ولی قیمت بالایی دارند و گاهی قیمت آنها تا ۱۳۱ میلیون دلار نیز می‌رسد.
۱۱. پهپادهای فریب دهنده
این پهپادها برای فریب پدافندها استفاده می‌شوند.
پهپادهای فریب دهنده می‌توانند وارد آسمان دشمن شده و سبب به کار افتادن پدافند هوایی دشمن شوند، تا به این ترتیب یا جای آنها لو برود یا اینکه آنها مشغول به کار شوند و تمرکزشان از دفع حمله اصلی منحرف شود.
۱۲. پهپادهای GPS دار
این پهپادها کاربرد نظامی و غیر نظامی دارند.
این هواگردها به دلیل توانایی اتصال به ماهواره‌های GPS کارکرد زیادی در تهیه نقشه‌های توپوگرافی از مناطق دارند.
از آنجایی که این پهپادها مصرف برق زیادی دارند، طوری طراحی می‌شوند که به طور خودکار به پایگاه خود بازگردند.
۱۳. پهپادهای عکاسی
این پهپادها توانایی بالایی در عکاسی دارند.
این پهپادها گاهی از دوربین‌های با کیفیت ۴K بهره مند هستند و پایداری آنها نیز برای عکاسی خوب است.
۱۴. پهپادهای مسابقه‌ای
این پهپادها برای مسابقه هستند و طرفداران زیادی دارند.
پهپادهای مسابقه‌ای به راحتی می‌توانند به سرعتی بالاتر از ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت برسند و معمولا مداومت پروازی آنها پایین است.
این پهپادها معمولا قیمتی حدود ۳۰۰ دلار دارند و از معروف‌ترین آنها می‌توان به Walkera اشاره کرد.
بیشتر بخوانید:
میگ ۴۱ ؛ جانشینی قابل برای میگ ۳۱ ارزشمند
سوخو S-70 اوخوتنیک ؛ اولین هواپیما بدون سرنشین روس‌ها
با بهترین جنگنده‌های آمریکایی آشنا شوید
منبع: aircraftcompare