شرکت های خودروسازی رقیب در جهان کجای کارند؟

شرکت های خودروسازی رقیب در جهان از همواره ناخواسته به پیشرفت این صنعت کمک کرده اند. در این گزارش رقبا و تلاش شان برای بهتر بودن را بخوانید.

بیت ران – یکی از عوامل مهم پیشرفت صنایع مختلف و تولید محصولات بهتر و باکیفیت‌تر برای مصرف‌کننده، «رقابت» است.

زمانی‌ که چند شرکت در یک حوزه فعالیت می‌کنند، هرکدام برای جذب مشتری برنامه‌ی خاصی در پیش می‌ گیرند.

خودروسازی یکی از میدان‌های بزرگ رقابت برندها در تاریخ بوده که ثمره‌ی آن، علاوه‌بر مصرف‌کننده به شرکت و بازارجهانی هم رسیده است.

اگر به تاریخ خودروسازی نگاه کنیم، کاملا مشخص می‌شود که معمولا رقابت و کشمکش بین شرکت‌ها درنهایت به تولید محصولی برتر از گذشته ختم شده است. رقابت یکی از اصول طبیعی صنعت خودروسازی است.

تاثیر بازار آزاد بر رقابت سازنده

اما برخی شرکت‌ها این عمل را مهم‌تر از دیگر برندها می‌ دانند.

زمانی‌ که بازار بزرگ و درهایش برای همه باز باشد، خودروسازان به رقابت با شرکت‌های دیگر، چه تازه‌ وارد و چه قدیمی، محکوم هستند.

در تاریخ خودروسازی رقابت‌های مشهوری ثبت شده است که در بسیاری از آن‌ها، موتوراسپرت منبع رقابت دو خودروساز بوده که به‌تدریج به تولید انبوه محصول و بحث‌و‌جدل بین طرفداران هم رسیده است.

اما نحوه‌ شروع رقابت دو خودروساز مهم نیست.

چرا که درنهایت باعث شده هر دو شرکت در عرضه‌ محصولات بهتر و افزایش کیفیت خدمات بیشتر تلاش کنند.

در این مقاله، با نگاهی به سال‌ های گذشته، بهترین رقابت بین خودروسازان را بررسی می‌ کنیم.

این رقابت می‌ تواند بین دو خودروساز در سطح مدیریت کلان یا بین دو مدل تولیدی باشد.

بنتلی دربرابر رولز رویس؛ کدام انگلیسی لوکس‌ تر است؟

در سال‌های گذشته، بنتلی و رولز رویس، دو برند اصیل بریتانیایی، همیشه بر سر تولید لوکس‌ترین خودرو جهان رقابت کرده‌ اند.

رولز رویس از بنتلی قدیمی‌تر است و درواقع از سال ۱۹۳۱ تا سال ۱۹۹۸، برند بنتلی دراختیار رولز رویس بود.

در این مدت، رقابت این دو شرکت انگلیسی بسیار دوستانه بود و حتی در برخی مدل‌ ها، از قطعات و مهندسی مشترک استفاده می‌ کردند.

در سال ۱۹۸۰، شرکت بزرگ ویکرز (Vickers) مالک بنتلی و رولز رویس شد.

از آن به‌بعد، راه این دو تولیدکننده‌ی خودروهای لوکس انگلیسی هم تغییر کرد.

بنتلی به‌ تدریج به‌ سمت تولید خودروهای لوکس با چاشنی رانندگی اسپرت رفت.

این هدف به‌ خصوص زمانی‌ با شدت بیشتری دنبال شد که بنتلی دراختیار بزرگ‌ترین خودروساز آلمان قرار گرفت.

سال ۱۹۹۷، ویکرز اعلام کرد رولز رویس برای فروش آماده شده است.

طرح فروش بریتانیایی ها

در آستانه‌ آغاز دهه‌ ۲۰۰۰، فروش دو برند اصیل بریتانیایی مطرح شد و فولکس واگن و بی‌ام‌و خریدار قطعی بودند.

بی‌ام‌و و ویکرز در تولید پیشرانه های هواپیما همکاری می‌کردند و بی‌ام‌و پیشرانه و برخی قطعات خودروهای رولز رویس و بنتلی را نیز تأمین می‌ کرد.

بنابراین، فروش رولز رویس به این گروه آلمانی منطقی به‌نظر می‌ رسید.

بااین‌حال، درنهایت این فولکس واگن بود که با پیشنهاد مبلغ بیشتر، رولز رویس و بنتلی را خرید.

البته طراحی، مدل، تولید و تأسیسات اجرایی رولز رویس دراختیار فولکس واگن قرار گرفت و حق استفاده از نام این برند انگلیسی همچنان برای انگیسی‌ ها باقی ماند.

مشکل اصلی از جایی آغاز شد که بی‌ام‌و می‌ توانست با اعلان ۱۲ ماهه، روند تأمین پیشرانه و قطعات را متوقف کند.

فولکس واگن نمی‌توانست در این ۱۲ ماه، ساختار خودروهای بنتلی و فولکس واگن را تغییر دهد و دوباره مهندسی کند.

همیشه پای یک آلمانی در میان است

بنابراین آلمانی‌ها وارد مذاکره شدند.

دو خودروساز آلمانی درنهایت به‌توافق رسیدند که از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۲، بی‌ام‌و پیشرانه و قطعات دیگر خودروها را تأمین کند و حق استفاده از نام و لوگو رولز رویس را داشته باشد.

از سال ۲۰۰۳، فولکس واگن مالک کامل بنتلی و برند رولز رویس هم سرانجام به زیرمجموعه‌ های بی‌ام‌و اضافه شد.

پس از سال‌ ها همکاری، بنتلی و رولز رویس از هم جدا و در قراردادی عجیب به دو خودروساز آلمانی فروخته شدند.

در چند سال گذشته، بنتلی و رولز رویس در برخی کلاس‌های خودرو مثل شاسی‌ بلند رقابتی شدید داشته‌اند.

علاوه‌ بر‌این، بنتلی مولسان (‌Bentley Mulsanne) و رولز رویس فانتوم (Rolls-Royce Phantom) دو سدان بسیار لوکس و رقیب هستند.

البته بنتلی مولسان پس از ۱۰ سال تولید، سرانجام از میدان رقابت بیرون می‌رود و جای خود را به شاسی‌بلند جدیدی می‌دهد. اما رولز رویس تولید فانتوم را ادامه خواهد داد و در کلاس سدان‌های بسیار لوکس بدون رقیب خواهد شد.

بی‌ام‌و دربرابر مرسدس بنز؛ کدام آلمانی کامل‌تر است؟

بی‌ام‌و و مرسدس بنز بیش از یک قرن است در آلمان فعالیت می‌ کنند.

چند دهه پیش، این دو خودروساز آلمانی رقیب محسوب نمی‌ شدند.

زیرا بی‌ام‌و به‌ تولید خودروهای خانوادگی سریع و مسابقه‌ دادن با آن‌ها مشغول بود.

و مرسدس بنز هم لوکس‌ بودن محصولات و عرضه‌ سدان‌ های بزرگ برای مهم‌ ترین افراد جهان را ترجیح می‌داد.

بااین‌حال، این دو برند پرطرفدار در دهه‌ ۱۹۸۰ رقابت جذابی را شروع کردند که تا امروز هم ادامه دارد.

این یکی از جدال‌ های تنگاتنگ خودروسازی دنیا است.

داستان از جایی شروع شد که مرسدس بنز با عرضه‌ خودروهای اسپرت و بی‌ام‌و هم با تولید محصولات لوکس به قلمرو یکدیگر وارد شدند.

مرسدس بنز W123 محصول سال ۱۹۷۵ و بی‌ام‌و سری 5 نسل E28 اولین قسمت از سریال جذاب رقابت طولانی این دو خودروساز آلمانی بودند.

رقبایی با محصولات مشابه

قسمت دوم رقابت بی‌ام‌و و مرسدس بنز جذاب‎تر بود؛ چراکه مرسدس بنز W124 و بی‌ام‌و E34 شباهت‌های زیادی داشتند.

مرسدس بنز و بی‌ام‌و هنوز هم رقابت قدیمی را حفظ کرده‌اند.

و در سال ۲۰۲۰، بیشتر از همیشه محصولات باکیفیت و شبیه به‌ هم تولید می‌ کنند.

یکی از جنبه‌ های جالب رقابت این دو برند، همکاری در شرایط ضروری است.

به‌عنوان مثال در سال ۲۰۱۹، دایملر، شرکت مالک مرسدس بنز و بی‌ام‌و در راه‌ اندازی برنامه‌ های خدمات اشتراک سواری همکاری کردند.

علاوه‌بر‌این، بی‌ام‌و و دایملر در توسعه‌ فناوری خودران و حمل‌ و نقل آینده نیز همکاری خواهند کرد.

رقابت بی‌ام‌و و مرسدس بنز همیشه با بازی‌ های تبلیغاتی و شعارهای آلمانی، جذاب و سالم بوده است.

بوگاتی دربرابر کونیگزگ؛ سریع‌ترین خودرو جهان؟

بوگاتی با تولید ابرخودرو ویرون، میدان رقابت جدیدی در دهه‌ اول ۲۰۰۰ آغاز کرد.

این برند فرانسوی‌ آلمانی چند سال در این میدان تنها بود.

اما شرکت‌ های دیگر یکی‌ یکی اضافه شدند.

رقابت کونیگزگ و بوگاتی برای ثبت رکورد سریع‌ترین خودرو جهان آغاز شد.

کونیگزگ جوان‌ ترین و البته سرسخت‌ ترین رقیب بوگاتی در این زمینه است.

بوگاتی سال ۲۰۱۰ با ویرون رکورد جدیدی (۴۳۰ کیلومتربرساعت) ثبت و توجه کونیگزگ را جلب کرد.

کونیگزگ پس از سال‌ ها مهندسی، رکورد بوگاتی را با مدل آگرا RS در سال ۲۰۱۷ درهم شکست.

رکورد سرعت کونیگزگ ۴۴۷ کیلومتربرساعت بود و بوگاتی را وادار کرد محصول جدیدی عرضه کند.

وقتی جایگاه از دست بوگاتی رفت

بوگاتی که عنوان سریع‌ ترین خودرو جهان را از دست داده بود، نهایت سرعت ۳۰۰ مایل‌ برساعت (۴۸۲ کیلومتربرساعت) را هدف گرفت.

برای این منظور، نسخه‌ ای ویژه از مدل شیرون را تولید کرد.

شیرون سوپراسپرت 300+ جدیدترین محصول بوگاتی محسوب می‌شود که با هدف شکستن رکورد سرعت تولید شده است.

بوگاتی با این خودرو و رانندگی اندی والاس توانست رکورد سرعت ۴۸۹ کیلومتربرساعت را ثبت کند.

این سرعت معادل ۳۰۴ مایل‌ برساعت است.

بنابراین بوگاتی موفق شد اولین شرکت در جهان باشد که خودرویی جاده‌ای با نهایت سرعت بیش از ۳۰۰ مایل‌ برساعت تولید می‌ کند.

پس از رکوردگیری این مدل از شیرون، مدیران ارشد بوگاتی اعلام کردند از میدان رقابت برسر بیشترین نهایت سرعت خودرو بیرون می‌روند و هدف دیگری دنبال خواهند کرد.

شرکت‌ های دیگری مثل هنسی به‌ دنبال تولید خودروهای سریع‌تر هستند.

اما بازهم این کونیگزگ است که با رونمایی از ابرخودرو Jesko Absolute، شایسته‌ ترین رقیب برای بوگاتی در نظر گرفته می‌ شود.

سریع‌ ترین خودرو تاریخ

کونیگزگ براساس داده‌ های شبیه‌ سازی کامپیوتری، نهایت سرعت ابرخودرو جدیدش را ۵۳۱ کیلومتربرساعت محاسبه کرده است.

Jesko Absolute با شعار سریع‌ ترین خودرو تاریخ کونیگزگ به‌ زودی وارد مرحله‌ نهایی تولید می‌ شود.

و احتمالا این خودرو رکورد بوگاتی شیرون سوپراسپرت 300+ را خواهد شکست.

جالب این است که درست مانند بوگاتی، کریستین فن‌کونیگزگ هم اعلام کرده است Jesko Absolute آخرین خودرو این شرکت است که با هدف رکوردگیری نهایت سرعت تولید می‌ شود.

بنابراین، شیرون سوپراسپرت 300+ و Jesko Absolute آخرین رقابت‌کننده‌های بوگاتی و کونیگزگ هستند.

البته شاید در آینده و با توسعه‌ فناوری برقی، این دو شرکت در نسل جدید صنعت خودروسازی دوباره به میدان رقابت بازگردند.

 

بیشتر بخوانید:

قدیمی ترین شرکت های خودروسازی جهان کدامند؟ + تصاویر

لامبورگینی و داستان تولد آن ؛ گاو وحشی که روزگاری رام شده بود

شرکت داچیا و راه تحول آن / تجربه هایی برای شرکت های ایرانی

کادیلاک دربرابر لینکلن؛ کدام آمریکایی لوکس‌تر است؟

دو برند قدیمی کادیلاک و لینکلن سال‌ها است که در خانه و زیرسایه‌ جنرال موتورز و فورد رقابت می‌ کنند.

خودروهای ویژه لینکلن چند دهه پیش انتخاب اول دولت و رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا بوده‌اند.

اما در چند سال گذشته، کاخ‌سفید بیشتر میزبان محصولات کادیلاک بوده است.

هر دو برند خودروساز لوکس آمریکایی در دهه‌ های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ وضعیت سختی را پشت‌ سر گذاشتند.

درواقع، در این دوران بود که مقام‌های کادیلاک و لینکلن درک کردند تنها فروش خودرو به سران کشور و دولت، برای رسیدن به درآمد لازم و کسب شهرت جهانی کافی نیست.

رقابتِ محبوبِ دولتی ها

حتی فورد در بحران مالی سال ۲۰۰۸، تصمیم گرفت لینکلن را برای همیشه منحل کند.

پس از سال‌ ها آزمون و خطا، لینکلن و کادیلاک این روزها خودروهایی تولید می‌کنند که واقعا لوکس هستند.

با اینکه برخی از محصولات این دو شرکت براساس دیگر خودروهای جنرال موتورز و فورد تولید می‌شوند، چاشنی لوکس‌ بودن واقعا به آن‌ها اضافه شده است.

نکته‌ مهم دیگر برای احیای کامل لینکلن و کادیلاک در دهه‌ ۲۰۲۰، تغییر شیوه‌ مدیریت است.

برخلاف سال‌ های گذشته، محصولات جدید این دو برند لوکس آمریکایی، تنها با هدف کپی خودروهای آلمانی تولید نمی‌ شود.

فراری دربرابر فورد؛ سریع‌ترین خودرو در لمان؟

در تاریخ موتوراسپرت و مسابقه‌ های اتومبیل‌رانی، رقابت‌ های بزرگی ثبت شده است.

اما نبرد فراری و فورد در دهه‌ ۱۹۶۰، یکی از رقابت‌ های ماندگار و نفس‌ گیر محسوب می‌ شود.

شاید در نگاه اول، رقابت فراری و فورد عجیب به‌نظر برسد.

در یک طرف، خودروساز بزرگ آمریکایی را داریم که در سطح تولیدانبوه فعالیت می‌کند.

در طرف دیگر، فراری ایستاده است که در مقایسه‌ با فورد، شرکتی کوچک‌ تر با ظرفیت تولید کمتر است.

اما محصولات فراری با قیمت گران‌ تر و در سطحی کاملا متفاوت عرضه می‌ شوند.

دعوا از کجا شروع شد؟

دعوای فورد و فراری از زمانی شروع شد که خودروساز آمریکایی نتوانست برند اسب سرکش ایتالیایی را تصاحب کند.

فورد با هدف شرکت در موتوراسپرت به‌ دنبال خریدن فراری بود.

اما پس از اینکه با جواب منفی انتزو فراری روبه‌رو شد، هنری فورد دوم دست‌ به‌ کار شد.

مدیرعامل فورد تصمیم گرفت به‌ هر قیمتی، فراری را در زمین بازی اصلی‌ اش و پیست مسابقه شکست دهد.

بنابراین، با کمک ستاره‌ های خودروسازی و تیونینگ مثل کرول شلبی و کِن مایلز، موفق شد فراری را در مسابقه ۲۴ ساعته‌ لمان سال ۱۹۶۶ شکست دهد.

این رقابت تا سال ۱۹۶۹ در لمان ادامه یافت و چهار سال پیاپی، فورد برترین خودروساز در این مسابقه شناخته شد.

فصل اول رقابت فورد و فراری در دهه‌ ۱۹۶۰ خاتمه یافت.

اما فورد با تولید نسل جدید مدل GT باردیگر فراری را به مسابقه دعوت کرد.

سال ۲۰۱۵، فورد با مدل GT و فراری با مدل 488 GTE در مسابقه ۲۴ ساعته لمان و کلاس GTE-Pro شرکت کردند که فورد دوباره فراری را شکست داد.

در سال ۲۰۱۹، فورد اعلام کرد با حمایت کارخانه در مسابقات ۲۴ ساعته لمان شرکت نمی‌ کند.

اما تیم‌ های مختلف می‌توانند با خودرو این شرکت مسابقه دهند.

شاید در آینده، فصل سوم رقابت قدیمی فورد و فراری بازهم در لمان شکل گیرد.

فراری دربرابر لامبورگینی؛ کدام ایتالیایی بهتر است؟

فروچو لامبورگینی پس از اینکه از خرج هزینه‌ های هنگفت برای تعمیر خودرو فراری‌ اش خسته شد، سال ۱۹۶۳ شرکت خودش را تأسیس کرد.

بنابراین، لامبورگینی حتی قبل از اینکه شرکت خودروسازی باشد، با هدف رقابت با فراری شکل گرفته است.

اولین خودرو این شرکت، مدل 350GT، نتوانست رقیب شایسته‌ ای برای محصولات فراری باشد.

البته 305GT بیشتر پایه‌ های لامبورگینی برای تبدیل به شرکت بزرگ را ایجاد کرد.

در سال ۱۹۶۴، شرکت‌ های کوچک زیادی وجود داشتند که مدل‌ های زیبا با ظرفیت تولید محدود عرضه می‌ کردند.

اما 350GT با پیشرانه بزرگ و طراحی زیبا، طرفدار پیدا کرد.

لامبورگینی در سال ۱۹۶۶ با عرضه‌ مدل افسانه‌ ای میورا، این‌ بار توجه تمام علاقه‌ مندان دنیای خودرو و مدیرعامل فراری را جلب کرد.

میورا را می‌توان بنیان‌گذار کلاس سوپراسپرت‌ها دانست که فراری برای رقابت با آن، اولین خودروی جاده‌ ای ۱۲ سیلندرش با طرح موتورمیانی را سال ۱۹۷۳ تولید کرد.

رقبای همیشگی

رقابت همیشگی لامبورگینی و فراری این روزها هم ادامه دارد.

اما شرایط هر شرکت بسیار متفاوت است.

لامبورگینی برای اینکه بتواند در بازار باقی بماند، زیر چتر بزرگ فولکس واگن قرار گرفت و با حمایت مالی آلمانی‌ ها، نسل جدید سوپراسپرت‌ های جذابش با پیشرانه‌ های تنفس‌ طبیعی را عرضه کرد.

در‌مقابل، فراری پس از سال‌ها زیر مجموعه‌ فیات بودن، سرانجام به برندی مستقل با مدیریت کامل ایتالیایی‌ها تبدیل شد.

در بین خودروهای شهری و جاده‌ای، لامبورگینی و فراری تقریبا مخاطب خاص خودشان را پیدا کرده‌ اند.

اما در دنیای موتوراسپرت به‌ لطف میراث ارزشمند انتزو فراری، خودروساز مارانلو برتر از لامبورگینی ظاهر شده است.

پژو دربرابر رنو؛ بهترین خودروساز فرانسوی؟

بزرگ‌ ترین خودروسازهای فرانسه بیش از یک دهه است که در خانه و دیگر کشورهای جهان رقابت نزدیکی دارند.

در این رقابت طولانی، رنو بهتر از پژو عمل کرده است.

البته پژو هم گاهی اوقات بالاتر از رنو قرار گرفت؛ اما این برتری چندان ماندگار نبود.

پژو به‌ ویژه در چند سال گذشته رشد چشمگیری کرده است.

در دهه‌ ۲۰۱۰، با خریدن برندهای اوپل (Opel) و واکسال (Vauxhall)، پژو بزرگ‌ تر از گذشته شده است.

سال گذشته بزرگ‌ ترین خودروساز فرانسه با نام گروه PSA تشکیل شد.

ادامه رقابتی یکنواخت

در این گروه پژو، سیتروئن، اوپل، واکسال و DS متحد شده‌اند تا بازار فرانسه و برخی کشورهای دیگر را در دست بگیرند.

درحالی‌ که سیتروئن و پژو با برند DS مشتری‌ های طرفدار خودروهای لوکس را هدف گرفته‌اند، رنو خودروهای داچیا را برای کشورهای درحال‌ توسعه عرضه می‌ کند.

در فرانسه، رقابت رنو و پژو تقریبا مثل گذشته است؛ ولی رنو هنوز هم فروش بیشتری دارد.

با اینکه گروه PSA پژو بزرگ‌ ترین خودروساز فرانسه است و مدل 208 این شرکت هم پرفروش‌ ترین خودرو در این کشور بود، درمجموع، رنو پیروز میدان داخلی محسوب می‌ شود.

این احتمال وجود دارد که رقابت رنو و پژو در چند سال آینده کاملا تغییر کند.

چراکه گروه PSA در حال ادغام پنجاه‌ پنجاه با فیات کرایسلر (FCA) است و درمقابل، اتحاد رنو و نیسان مثل گذشته در حال گسترش نیست.

 

بیشتر بخوانید:

لوگوی بوگاتی را چه کسی طراحی کرد؟ تاریخچه طرحی که ۱۱۰ سال تغییر نکرده

داستان تأسیس و توسعه‌ی پژو ؛ نسل های پرخاطره جهان و ایران را بشناسیم

تاریخچه فیات و همه آنچه درباره این خودروساز ایتالیایی باید بدانیم

از کاغذ دیواری تا میز شام ؛ لوگوی شورولت از کجا آمده است؟

تسلا دربرابر تمام شرکت‌های خودروسازی

شرکت خودروسازی تسلا سال ۲۰۰۳ شکل گرفت و اولین محصولش برپایه‌ خودرو بنزینی تولید شد.

نسل اول تسلا رودستر سال ۲۰۰۶ عرضه شد و درواقع، مدل برقی لوتوس الیس بود.

تسلا رودستر ۲۰۰۶ چیزی جز فاجعه نبود.

اما همین شکست باعث شد این شرکت نوپا هدف بزرگی را انتخاب و با فناوری برقی تمام برندهای بزرگ و باسابقه را به رقابت دعوت کند.

استارتاپ‌ های زیادی با اهداف بزرگ و پروژه‌ های جاه‌طلبانه به خودروسازی وارد می‌ شوند.

با عرضه‌ تسلا رودستر ۲۰۰۶، بسیاری از افراد تصور می‌ کردند سرنوشت این شرکت آمریکایی هم مثل دیگر برندهای نوپا خواهد بود.

اما تسلا با تولید اولین خودرو اختصاصی‌ اش در سال ۲۰۱۲، همه را شگفت‌ زده کرد.

تسلا مدل S خودرو برقی جاداری بود که در کلاس سدان‌ های لوکس، به‌ طور مستقیم با خودروسازهای بزرگ آلمانی وارد میدان رقابت شد.

تسلا با فناوری برقی و خودران محصولاتی عرضه کرد که با خودروهای دیگر شرکت‌ ها متفاوت بودند.

به‌ همین‌ دلیل در دهه‌ ۲۰۱۰، تسلا با سرعت باورنکردنی طرفداران بسیاری پیدا کرد.

میدان بی رقیب تسلا

درحقیقت، تسلا میدان رقابتی ایجاد کرد که تنها خودش در آن حضور داشت.

با اینکه کمی طول کشید، سرانجام خودروسازهای بزرگ به تسلا و محصولاتش واکنش نشان دادند.

پورشه تایکان اولین رقیب واقعی تسلا مدل S شمرده می‌ شود که تا امروز، تحسین کارشناسان را به‌ همراه داشته است.

با شروع دهه‌ ۲۰۲۰، تقریبا تمام خودروسازهای بزرگ به میدان رقابتی وارد شده‌ اند که تسلا ایجاد کرده است.

درواقع، تسلا دیگر تنها نیست و به‌ زودی کیفیت محصولاتش در بازار واقعی رقباتی محک زده می‌ شود.

به‌عنوان مثال، تسلا مدل Y باید با آئودی Q4، فیسکر اوشن (Fisker Ocean)، فورد موستانگ Mach-E، مرسدس بنز EQA، نیسان آریا (Nissan Ariya) و محصولات در حال تولید برندهای دیگر رقابت کند.

با اینکه تسلا تا امروز پیروز میدان بوده است، باید دید در آینده و با شکل‌گرفتن رقابت واقعی، این شرکت آمریکایی با مدیریت ایلان ماسک چه وضعیتی خواهد داشت.

الپین A110 دربرابر پورشه 718 کیمن

رقابت در خودروسازی، تنها به‌ صورت مستقیم بین دو برند نیست.

بلکه دو مدل خودرو هم می‌ توانند با هدف رقابت مستقیم تولید شوند.

شرکت الپین سال ۱۹۵۴ به‌عنوان زیرمجموعه رنو تأسیس شد و پس از تولید چند خودرو اسپرت، این برند فرانسوی رقیب برخی از محصولات پورشه در نظر گرفته شد.

الپین نتوانست رقیب پورشه شود و رنو سرانجام در سال ۱۹۹۵، این شرکت را منحل کرد.

اما در سال ۲۰۱۷، الپین با حمایت رنو دوباره به خودروسازی بازگشت و این‌ بار نسل دوم A110 را با هدف رقابت مستقیم با پورشه 718 کیمن تولید کرد.

دادن امکانات متفاوت به خریدار

هر دو خودرو کوپه‌ های سبک‌ وزن موتورمیانی با رانندگی اسپرت و لذت‌بخش هستند.

اما الپین A110 فقط با جعبه‌ دنده خودکار عرضه شده است.

درحالی‌ که خریداران پورشه 718 می‌ تواند جعبه‌ دنده‌ دستی را هم انتخاب کنند.

الپین A110 سرسخت‌ ترین رقیب پورشه 718 کیمن است.

اما برنده‌ رقابت جدید فرانسوی‌ ها و آلمانی‌ ها در این کلاس از خودرو دقیقا مشخص نیست.

برخی از کارشناسان محصول پورشه را محصول برتر معرفی می‌ کنند.

اما تعدادی هم مثل نشریه‌ اتوکار (Autocar)، الپین A110S را خودرو بهتری از 718 کیمن T توصیف کرده‌ اند.

آئودی RS Avant دربرابر مرسدس AMG E63

خودروهای استیشن در کشورهای اروپایی فروش درخور توجهی دارند.

و دو خودروساز آلمانی مرسدس بنز و آئودی، محصولات باکیفیتی در این کلاس تولید می‌ کنند.

آئودی اولین نسل از RS6 Avant را براساس مدل RS 2 Avant تولید کرد.

پس از اینکه استیشن قدرتمند آئودی فروش مناسبی تجربه کرد، مرسدس بنز هم ایده‌ نصب پیشرانه‌ بزرگ در استیشن لوکس و مجهز را جدی گرفت.

مرسدس بنز E63 را سال ۲۰۰۷ برای رقابت با RS6 Avant تولید کرد و خریداران خودروهای استیشن با دو انتخاب برجسته از آلمان روبه‌رو شدند.

پس از گذشت ۱۳ سال رقابت، هر دو استیشن آلمانی‌ ها از پیشرانه‌ چهارلیتری با دو توربوشارژر و قدرتی حدود ۶۰۰ اسب‌بخار استفاده می‌ کنند.

تفاوت در رانندگی رقبا

محصول آئودی بیشتر مناسب رانندگی روزمره و راحت است.

اما استیشن مرسدس بنز، رانندگی تهاجمی و لذت‌ بخش‌ تری دارد.

رقابت RS6 Avant و AMG E63 تقریبا برابر است.

اما آئودی در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد استیشن جذابش (نسل چهارم RS6 Avant) را اولین‌ بار به بازار آمریکا وارد می‌ کند.

مرسدس بنز سال‌ ها است که AMG E63 را در آمریکای‌ شمالی عرضه می‌ کند.

بنابراین، حالا در این منطقه هم باید با رقیب قدیمی‌ اش روبه‌ رو شود.

باتوجه‌ به سلیقه‌ مشتری‌ های آمریکایی و گسترش رقابت آلمانی‌ ها به این کشور، قطعا نسل جدید این دو استیشن خوش‌ ساخت نبرد جدیدی در بخش قدرت پیشرانه آغاز می‌ کنند.

شورولت کامارو دربرابر فورد موستانگ

داستان کامارو و موستانگ رقابت تمام‌ عیار آمریکایی قدیمی و جذابی است.

فورد سال ۱۹۶۴ فورد موستانگ را در کلاس کاملا جدید خودروهای پونی (Pony car) برای کنارزدن شورولت کورویر (Chevrolet Corvair) عرضه کرد.

موستانگ که از هرجنبه‌ ای برتر از کورویر بود، خیلی زود به موفقیت رسید.

مدیران ارشد شورولت شکست کورویر را قبول کردند و برای تولید مدلی کاملا جدید دست به‌ کار شدند و شورولت کامارو به‌عنوان رقیب همیشگی فورد موستاگ سال ۱۹۶۶ عرضه شد.

رقابتی نسل اندر نسل

رقابت این خودرو آمریکایی از دهه‌ ۱۹۶۰ تا امروز ادامه دارد و موستانگ و کامارو، تنها خودروهای پونی باقی‌ مانده در بازار هستند.

تا امروز، ۶ نسل از موستانگ و کامارو تولید شده و جدیدترین مدل‌ها در نسخه‌ های کوپه و کروک با پیشرانه‌ های کوچک و بزرگ چهار سیلندر توربوشارژ و V8 به‌همراه جعبه‌ دنده‌های دستی و خودکار دردسترس هستند.

فورد موستانگ در بخش فروش جهانی، بسیار جلوتر از شورولت کامارو حرکت می‌کند.

اما بسیاری از علاقه‌مندان دنیای خودرو معتقد هستند کامارو، تنها خودرو پونی واقعی بازار است و موستانگ از ریشه‌ ها فاصله گرفته و در کلاس مدل‌های اسپرت قرار می‌ گیرد.

دیدگاه شما چیست؟ موستانگ یا کامارو؟

شورولت سیلورادو دربرابر فورد F-150

آمریکا بزرگ‌ ترین میدان رقابت پیکاپ‌ ها است و دو مدل شورولت سیلورادو و فورد F-150 هم از قدیمی‌ ترین وانت‌ ها هستند.

چهار دهه است که سری F پیکاپ‌ های فورد پرفروش‌ ترین خودرو در آمریکا هستند.

شورولت به‌ دنبال کسب این عنوان است.

شورولت با جدیدترین نسل از پیکاپ سیلورادو (Chevrolet Silverado) بیشتر از همیشه به فورد نزدیک شده است.

اما هنوزهم انتخاب اول آمریکایی‌ ها سری F و مدل F-150 است.

به‌طوری‌ که در سال ۲۰۱۹، نزدیک به ۹۰۰ هزار دستگاه پیکاپ سری F فورد در این کشور فروخته شد.

نبرد پیکاپ ها

سری F فورد چند مدل پیکاپ سبک و سنگین را شامل می‌ شود.

اما F-150 معروف‌ ترین و محبوب‌ ترین نسخه در این سری است.

با توجه‌ به آمار فروش خودرو در سال گذشته، فورد در سال ۲۰۲۰ رقیب دیگری هم دارد.

پیکاپ‌ های رم (Ram) جلوتر از شورولت سیلورادو در جایگاه دوم پرفروش‌ ترین‌ها هستند.

با درنظر گرفتن افزایش فروش ۱۸ درصدی وانت‌ های رم، فورد در سال ۲۰۲۰ رقابت سخت‌ تری تجربه می‌ کند.

بااین‌ حال، هنوزهم فاصله‌ فورد با دیگر شرکت‌ ها بسیار زیاد است.

فراری لافراری، مک‌لارن P1 و پورشه 918 اسپایدر

فراری لافراری و مک‌ لارن P1 و پورشه 918 اسپایدر در چند سال گذشته، سه رقیب مقدس و تحسین‌ شده‌ عصر جدید دنیای خودرو بوده‌ اند.

این سه ابرخودرو ایتالیایی و بریتانیایی و آلمانی به‌ ترتیب در سال‌ های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ معرفی شدند.

هدف از تولید این محصولات، نمایش توانایی‌ های چشمگیر قوای محرکه‌ هیبرید و فناوری برقی بود.

هر سه مدل در فهرست محصولات ویژه و تولید محدود فراری و مک‌ لارن و پورشه قرار داشتند.

هر سه در کمتر از سه ثانیه به‌ سرعت ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت رسیدند.

و با وجود قیمت میلیون‌ دلاری، خیلی زود فروخته شدند.

محصولاتی با اهمیت لافراری و P1 و 918 اسپایدر در صنعت خودروسازی کم‌ تعداد هستند.

بنابراین، جای تعجبی نیست هنوز هم جایگزین شایسته‌ ای ندارند.

هر سه شرکت فراری و مک‌ لارن و پورشه با تولید این خودروها در فناوری برقی و تجاری‌ سازی محصولات الکتریکی و هیبرید پیشرفت درخورتوجهی کردند.

درحقیقت، خودروهای هیبرید و برقی جدید این برندها بر اساس دانش کسب‌ شده در توسعه‌ ابرخودروهای هفت سال پیش تولید می‌ شوند و به‌ زودی مدل‌ های پیشرفته‌ تر هم به‌ بازار خواهند رسید.

فیات 500 دربرابر مینی

باتوجه‌ به فروش بی‌ نظیر بیتل کلاسیک، فولکس واگن برای تولید نسل جدید این خودرو افسانه‌ ای وظیفه‌ سنگینی داشت.

با اینکه جسارت آلمانی‌ ها و نسل دوم بیتل چندان موفقیت‌ آمیز نبود، میدان رقابت جدیدی را زنده کرد.

با رونمایی بیتل جدید در سال ۱۹۹۸، مینی با حمایت بی‌ام‌و از فرصت طلایی ورود به قرن بیست‌ و یکم استفاده کرد.

مینی جدید با مهندسی بی‌ام‌و سال ۲۰۰۰ عرضه شد و محصولی موفقی بود.

سال ۲۰۰۷، فیات 500 هم به جمع فولکس واگن بیتل و مینی اضافه شد.

در کشورهای اروپایی، مینی و فیات 500 فروش درخورتوجهی تجربه کردند و فولکس واگن بیتل کم‌کم به‌ حاشیه رفت.

رقابت کیفیت ساخت و زیبایی طرح

مینی با کیفیت ساخت آلمانی و فیات 500 به‌ دلیل طراحی زیبا و قیمت مناسب، مشتری‌ های زیادی پیدا کردند.

با حذف فولکس واگن، مینی و فیات در دو دهه‌ گذشته رقابت نزدیکی کرده‌اند که همچنان ادامه دارد.

فیات برای دهه‌ ۲۰۲۰، مدل برقی 500 را آماده کرده است و بی‌ام‌و و مینی هم به‌ زودی نسل چهارم محصولشان را رونمایی می‌ کنند.

رقابت این دو خودرو در دهه ۲۰۲۰ کمی تفاوت دارد.

فیات 500 فقط در مدل برقی تولید و در آمریکا فروخته نمی‌ شود.

اما مینی در دو نسخه‌ بنزینی و برقی عرضه خواهد شد.

فورد برونکو دربرابر جیپ رنگلر

پس از سال‌ ها تولید بدون رقیب شاسی‌ بلند جیپ رنگلر (Jeep Wrangler)، سرانجام فورد با نسل جدید برونکو (Ford Bronco) با این خودرو روبه‌ رو خواهد شد.

رنگلر از سال ۱۹۸۶ تولید می‌ شود و تقریبا رقیب مستقیمی نداشته است.

البته تویوتا با مدل FJ Cruiser می‌ توانست دربرابر جیپ قرار بگیرد.

اما این شاسی‌ بلند ژاپنی در نسخه‌ ای با سقف بازشو عرضه نشد.

فورد برونکو با شاسی مستقل و سقف بازشو و مدل‌ های دودر و چهاردر، رقیب واقعی و مستقیم جیپ رنگلر خواهد بود و به‌زودی رونمایی می‌ شود.

هوندا آکورد دربرابر تویوتا کمری

درکنار رقابت مرسدس بنز و بی‌ام‌و، جدال سدان‌ های بزرگ ژاپنی‌ ها هم بسیار جذاب است.

هوندا آکورد و تویوتا کمری از دهه‌ ۱۹۸۰ رقابتی را شروع کرده‌ اند که هر لحظه‌ آن، به‌ نفع مشتری و بازار جهانی خودرو بوده است.

هر دو سدان هوندا و آکورد با ویژگی‌ هایی چون ارزش کافی دربرابر قیمت مناسب و کیفیت ساخت مثال‌ زدنی، در فهرست خودروهای پرفروش‌ آمریکا قرار دارند.

در چند سال گذشته، رقابت این دو سدان ژاپنی به‌ نوعی همکاری برای رویارویی با شاسی‌ بلندها و کراس‌ اورها تبدیل شده است.

نسل جدید آکورد و کمری ارزش خرید بسیار زیادی دارند و بهترین سدان‌ ها در کلاس خودشان هستند.

بااین‌ حال، باید با واقعیت روبه‌رو شد:

شاسی‌ بلندها و کراس‌ اورها متقاضی بیشتری دارند.

درواقع، هوندا CR-V و تویوتا RAV4 در سال ۲۰۱۹، بیشتر از آکورد و کمری مشتری داشته‌ اند.

لندرور رنجرور دربرابر جیپ گرند وگنیر

درحالت کلی، جیپ گرند وگینر (Jeep Grand Wagoneer) و لندرور رنجرور نباید در یک میدان رقابت قرار بگیرند.

این دو خودرو با هدف متفاوتی تولید شدند.

اما در دهه‌ ۱۹۸۰ با افزایش تقاضا برای شاسی‌ بلندهای لوکس، رقابتی ناخواسته شکل گرفت.

لندرور در دهه‌ ۱۹۹۰ رنجرور را به‌ سمت شاسی‌ بلند لوکس تمام‌عیار برد؛

اما جیپ مدل گرند چروکی را عرضه کرد که در کلاس مدل‌ های تولید انبوه با قیمت نسبتا مناسب قرار می‌ گیرد.

جیپ به‌ زودی مدل جدید گرند وگنیر را رونمایی می‌ کند تا رنجرور پس از سال‌ ها، دوباره با رقیب آمریکایی‌ اش روبه‌ رو شود.

لندرور دربرابر تویوتا لندکروزر

سری اول و دوم و سوم لندرور کلاسیک و مدل‌ های قدیمی تویوتا لندکروزر انتخاب اول ماجراجویان در رانندگی خارج از جاده بودند.

این شاسی‌ بلندهای آفرود انگلیسی و ژاپنی ساده و سرسخت بودند و هر مأموریتی را با موفقیت پشت‌سر گذاشتند.

دو مدل دیفندر ۹۰ و ۱۱۰ سال ۱۹۸۳ جایگزین لندرور سری سه شدند و تویوتا هم سری ۷۰ لندکروزر را سال ۱۹۸۴ عرضه کرد که هنوز هم در برخی کشورها تولید می‌ شود.

رقابت این دو شاسی‌ بلند ماندگار همچنان ادامه دارد و لندرور پس از چند دهه، نسل دوم دیفندر را رونمایی کرده است.

دیفندر جدید کوچک‌ تر از لندکروزر است.

اما برخی نسخه‌ های این شاسی‌ بلند انگلیسی رقیب مستقیم لندکروزر پرادو محسوب می‌ شوند.

دیفندر ۲۰۲۰ با لندکروزر ۲۰۰۷ رقابت خواهد کرد.

شاید وقتش باشد که تویوتا نسل جدید لندکروزر را به‌ میدان بفرستند.

میتسوبیشی لنسر ایوولوشن دربرابر سوبارو WRX STI

بدون‌شک، یکی از رقابت‌ های ماندگار دنیای خودروسازی، رویارویی میتسوبیشی و سوبارو در مسابقات رالی و محصولات تولیدی است.

این دو خودروساز ژاپنی در دهه‌ ۱۹۹۰ به‌ طورمستقیم در مسابقات رالی قهرمانی جهان (WRC) رقابت می‌ کردند.

که درنهایت، به محصولات تولیدی لنسر ایوولوسن و ایمپرزا WRX منجر شد.

در دهه‌ ۲۰۰۰، میتسوبیشی و سوبارو به‌ تدریج رالی را ترک کردند و لنسر ایوولوشن و ایمپرزا WRX به‌ ستاره‌ های دنیای تیونینگ تبدیل شدند.

پس از سال‌ ها رقابت این دو مدل، میتسوبیشی تولید لنسر را بدون نسخه‌ جایگزین در سال ۲۰۱۶ متوقف کرد.

اما سوبارو مدل ایمپرزا را با نام جدید WRX STI زنده نگه داشت و نسل جدیدش را عرضه کرد.

درحالی‌ که به‌ زودی نسل جدید سدان قدرتمند و خوش‌ساخت سوبارو WRX STI معرفی خواهد شد، میتسوبیشی لنسر را فراموش کرده و حتی امکان دارد از کد مقدس «ایوولوشن» در مدل کراس‌ اور و شاسی‌ بلند استفاده کند.

بیشتر بخوانید:

رنگ های خودرو محبوب در جهان کدامند؟

داستان پورشه از ۹۵۹ افسانه‌ای تا ۹۱۱ مدرن

۱۰ آفرودر برتر جهان را بشناسیم؛ یک فهرست هیجان انگیز

خودروهای با عمر بالا در بازار جهانی/ شرقی ها بیشتر عمر می کنند

منبع: زومیت