اتومبیلرانی در قاره آمریکا کرده است.
جزئیات مسابقه و اتومبیلها
ایندیاناپولیس ۵۰۰ یا همان ایندی ۵۰۰ هر ساله در پیست مشهور Indianapolise Motor Speedway برگزار میشود. مسابقه در طول این پیست ۲.۵ مایلی (۴کیلومتر) بیضی شکل ۲۰۰ دور ادامه پیدا میکند. در پایان آخرین دور، اتومبیلها ۵۰۰ مایل (۸۰۴کیلومتر) را طی میکنند. این مسافت ۵۰۰ کیلومتر بیشتر از یک مسابقه فرمولیک است و به همین دلیل بحثهای ایمنی، دوام قطعات و البته استراتژیها در آن حیاتی است.
استارت این مسابقه هم در نوع خود دیدنی است. ۳۳ ردیف سه تایی از اتومبیلها در کنار هم بعد از گرم کردن تایرها و ترمزها، در حالت حرکت مسابقه را شروع میکنند. این شکل از استارت مسابقه به رانندگان اجازه میدهد تا با اطمینان خاطر از سلامت اتومبیلشان حرکت را آغاز کنند و به همین دلیل دیگر خبری از تصادفات احتمالی لحظه استارت نیست.
در مورد شکل ظاهری اتومبیلها باید گفت که گرچه نمای ظاهری آنها شبیه به اتومبیلهای فرمولیک است، اما اگر نگاهی دقیقتر به این خودروها داشته باشید، متوجه خواهید شد که حتی کوچکترین قطعه مصرفی در آنها، هیچ ارتباطی به اتومبیلهای فرمولیک ندارد. در فرمولیک آیرودینامیک اتومبیلها به صورتی شکل میگیرد تا خودرو از پیچها در نهایت تعادل و پایداری عبور کند. اما در اتومبیلهای ایندی ۵۰۰ این آیرودینامیک برای دستیابی به سرعتهای بالا و عبور از خلاء اتومبیل جلویی شکل میگیرد.
یادآوریِ یک فصل
برای فصل ۲۰۱۲ تمامی اتومبیلهای شرکتکننده در این مسابقه از موتورهای ۲.۲ لیتری توربوشارژ استفاده کردند. که قدرتشان به ۷۰۰ اسببخار میرسید. این قدرت در مقایسه با اتومبیلهای فرمولیک، چیزی در حدود ۱۰۰ تا ۱۵۰ اسببخار کمتر است. شرکت Dallara هم یکی از اصلیترین تأمینکنندگان شاسی این اتومبیلها است.
این شرکت همچنین مسئول طراحی و تأمین شاسی خودروهای GP3 و GP2 است که به عنوان ردههای پایه و ابتدایی فرمولیک به حساب میآیند.
در مورد پاداش رانندگان هم باید به این نکته اشاره کرد که در هر مسابقه به راننده قهرمان مبلغ ۲.۵ میلیون دلار پاداش داده میشود و از این نظر، ایندی ۵۰۰ یکی از پردرآمدترین سریهای رقابتی اتومبیلرانی است.
قوانین فنی
قوانین جاری در ایندی ۵۰۰ براساس سایر رقابتهای ایندی شکل گرفته است. مهمترین موردی که تیمها در طراحی و ستآپ اتومبیلهایشان باید به آن توجه داشته باشند، بحث پایین بودن میزان نیروی رو به پایین (Downforce) در خودروها است. هر تیم میتواند دو اتومبیل داشته باشد که شامل یک اتومبیل اصلی و یک اتومبیل پشتیبانی است.
هر دوی این اتومبیلها میتوانند در طول ماه، در زمانگیریها حتی بهطور همزمان حضور داشته باشند. اما برای شناسایی اتومبیل تدارکات، تیم باید از حرف T در شماره اتومبیل خود استفاده کند. برای مثال اگر اتومبیلهای تیمی از شماره #۲ استفاده میکنند، خودروی پشتیبانی باید بهصورت #۲T شناخته شود. تیم هم درصورت تصادف یا خسارت وارده به اتومبیل اصلی، میتواند با اتومبیل پشتیبانی در رقابت حاضر شود.
در مورد خرید و فروش اتومبیلها هم هیچ منع قانونیای وجود ندارد و هر تیمی میتواند اتومبیل خود را فروخته یا اتومبیل تیم رقیب را خریداری کند. قبل از رقابت هم تمامی اتومبیلها از تستهای سختگیرانه تیم فنی این رقابتها میگذرند تا بدون هیچ آوانتاژی در مسابقه شرکت کنند. این تستها شامل وزنگیری، ابعاد کلی اتومبیل، نصب قانونی قطعات و البته موارد ایمنی است، که هرگونه قانونگریزی از سوی تیمها مشخص شود.
شیر!
سنت نوشیدن شیر از سال ۱۹۳۳ آغاز شد که لوئیس مایر بعد از قهرمانیاش شیر نوشید و از آن پس هر رانندهای که در این مسابقه به عنوان قهرمان شناخته میشود، قهرمانی خود را با نوشیدن یک بطری شیر جشن میگیرد. از آن پس ایندی ۵۰۰ به عنوان محل مناسبی برای تبلیغ محصولات لبنی شناخته شد و امروزه رانندگان قهرمان این امکان را دارند تا از شیرهای کم چرب یا حداکثر ۲ درصد چربی استفاده کنند.
تنها در سال ۱۹۹۳ بود که امرسون فیتیپالدی، بعد از قهرمانیاش یک بطری آبپرتقال نوشید. آن هم به دلیل اینکه خود صاحب باغهای پرتقال بود و برای معرفی محصولاتش دست به چنین اقدامی زد. البته این حرکت فیتیپالدی بسیار مورد انتقاد قرار گرفت و او مجبور شد بعد از خوردن آبپرتقال، یک بطری شیر هم بنوشد!]]>